تحلیل و ارزیابی کیفی پارکها در تعاملات اجتماعی بر اساس نگرش شهروندان با استفاده از روش topsis

پارکها و فضاهای سبز شهری محیط منحصر بفردی در چشم انداز شهری و فرصتی برای انواع فعالیت های فیزیکی، تعاملات اجتماعی و لذت بردن از طبیعت را فراهم می کنند. هدف از این پژوهش ارزیابی کیفی پارکها و فضاهای سبز شهری در راستای بهینه سازی قابلیت های استفاده شهروندان از آن در شهر تبریز است که پارکهای محدوده 8 تبریز به عنوان نمونه موردی انتخاب شده است. روش تحقیق در این پژوهش به صورت اسنادی، تحلیلی و پیمایشی است و بخش اعظم اطلاعات به صورت توزیع پرسشنامه بین مراجعان به پارکها اخذ شده است و تحلیل نهایی بر روی آن صورت گرفته است. یافته های تحقیق نشانگر این است که پارکها و فضاهای سبز شهری از مهمترین عوامل موثر در شکل دهی به پایداری اجتماعی و همبستگی های شهری اند ولی عوامل نظیر ایمنی پارک و فضاهای سبز، متناسب نبودن امکانات مورد نیاز برای گروه های سنی و جنسی در این مکانها باعث کاهش تمایل شهروندان برای استفاده این عرصه ها می باشند در محدوده مرکزی تبریز پارکهای منطقه به لحاظ شیب و ابعاد زمین در وضعیت مطلوبی قرار دارند. اما هر 3 پارک مورد بررسی به دلیل مجاورت با خیابان اصلی و پرترافیک با انواع آلودگی های صوتی و هوا مواجه هستند. ( عدم وجود امکانات ورزشی، وسایل بازی کودکان و تامین فضاهای باز شهری برای تعاملات زندگی اجتماعی و حفظ حقوق نسل آتی، ضرورت حفظ تمامی امکانات طبیعی و تبدیل آن به مکان های تفرجی را ایجاد می نماید) و بر اساس روش تاپسیس الویتبندی گزینه ها بر اساس معیار های (مرکزیت، سلسله مراتب، دسترسی، وابستگی، سازگاری و مطلوبیت) تعیین گردید و به ترتیب پارک خاقانی، مولانا و حکومتی رتبه بندی شدند .