بررسی میزان اثربخشی استراتژی توسعه شهری (cds) در برنامه ریزی و طرح های توسعه شهری

شهر به عنوان پدیده پیچیده و پویاست که در گذر زمان همواره دچار تحولات کالبدی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی می شود. در نتیجه رشد سرسام آور شهرها مدیریت شهری به علت فقدان منابع و زمان لازم برای پاسخگویی به نیازهای فزاینده شهروندان، دچار معضلی گردیده که رهایی از آن را تنها در چهارچوب راه حلهای نوین می توان جستجو کرد. فرآیند استراتژی توسعه شهری (cds) بعنوان یک نظریه رویه ای-محتوایی و بعنوان رویکردی نوین در برنامه ریزی شهری توسط سازمان ائتلاف شهرها در سال 1999با هدف کاهش فقر، توسعه پایدار و ارتقای مشارکت و حکمرانی خوب شهری مطرح گردید. این طرح، رویکردی راهبردی است که در کشورهای درحال توسعه با استقبال مواجه شده درحالی که طرح های جامع و تفضیلی که سند توسعه شهر در کشور ما محسوب می شوند، بیشتر نقش بازدارنده داشته و نقش هدایت کنندگی آنها بسیار کم رنگ است. این پژوهش به روش توصیفی–تحلیلی با استفاده از منابع و اسناد مربوط به  cdsو نیز مطالعه شهرهایی که این سند برای آنها تهیه شده است، به بررسی این رویکرد، اهداف، اصول و فرآیند تهیه آنها پرداخته می شود. تجربیات کشورهای مختلف نشان می دهد، وجود شخصیت مقتدری از مدیران شهری بعنوان«پیشاهنگ»و موتور محرکه فرآیند الزامی است. لذا بعنوان مکانیسمهای اجتماعی، سازوکارهای درست و روابط مناسب میان گروههای ذینفع را تنظیم می نماید. توانایی این گروههای رابرای ایجاد مدیریت خوب، تغییر رفتارهای رسمی، ارتقاء اقتصاد و مدیریت جامعه مدنی بهبود می بخشد.