ساماندهی بافت های ناکارآمد شهری با تاکید بر توسعه درون زا (نمونه موردی: محله لب آب شهر شیراز)

شهر شیراز به عنوان یک کلان شهر تقریبا بخش اعظمی از بدنه ی آن درگیر با مشکلات عدیده شهرسازی و دارای مراکز ناکارآمد شهری می باشد. مراکزی که با داشتن پتانسیل های قوی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، می توان به عنوان عوامل محرک و همچنین به عنوان یکی از پیش شرط های لازم برای توسعه درون زا و پایدار شهری، موجب ارتقای سطح کیفی و کمی شهر شیراز عمل کنند، درحال حاضر مسائل بسیاری را چون ترافیک، فرسودگی، ناعدالتی های اجتماعی و اقتصادی و...را به دیگر نقاط شهر نیز انتقال می دهد. هدف از پژوهش حاضر ساماندهی بافت ناکارآمد شهری با تاکید بر توسعه درون زا در محله لب آب شیراز با بررسی تاثیر مولفه های مشارکت مردم، رضایت مندی سکونتی و بهره مندی از تسهیلات دولتی است. روش پژوهش توصیفی _تحلیلی می باشد و جمع آوری داده ها به شیوه کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته و تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده از نرم افزار  spssو با به کارگیری ضریب همبستگی کندال و اسپیرمن انجام شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر را ساکنین محله لب آب تشکیل می دهند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد نمونه قابل تعمیم 390 نفر برآورد گردید و توزیع نمونه در محدوده مطالعاتی نیز به روش تصادفی ساده بوده است. ابزار مورد استفاده در تحقیق حاضر، پرسشنامه می باشد که بعد از سنجش اعتبار و پایایی آن، به مرحله اجرا درآمده است. یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهد بین مشارکت مردم، رضایت مندی سکونتی و ساماندهی بافت های ناکارآمد در راستای توسعه درون زا رابطه وجود دارد، متغیر بهره مندی از تسهیلات دولتی بر ساماندهی بافت در راستای توسعه درون زا تأثیرگذار نیست. در نتیجه پس از آزمون فرضیه های تحقیق بر اساس یافته های کسب شده نتایج نشان داد که زمینه های ساماندهی و بهبود بافت در محله لب آب فراهم می باشد.