بررسی اثر تغییرات عمق تونل ها از سطح زمین بر ناحیه تاثیر نشست در تونل های تکی و دوقلو (مطالعه موردی خط 1 متروی شیراز)

تاثیر متقابل تونل ها بر میزان نشست سطحی زمین و همچنین تاثیر تونل ها بر یکدیگر از اساسی ترین موضوعات و نگرانی ها در پروژه های زیرزمینی شهری می باشد. هدف این تحقیق بررسی و مقایسه نواحی تاثیر، نشست سطح زمین و نشست بالای تونل در اثر ایجاد تونل‎های تکی و دوقلو با استفاده از مدلسـازی عددی توسط نرم افزار plaxis 2d در یک محیط خاکی همگن بود. قطر معادل برای تونل‎های دوقلو به صورت مجموع قطر دو تونل به علاوه فاصله تونل‎ها از هم تعریف شد. تاثیر عمق و فاصله تونل‎های دوقلو از یکدیگر بررسی شد و منحنی‎های نشست سطح زمین و بالای تونل برای تونل‎های تکی و دوقلو با یکدیگر مقایسه شده‎اند. به منظور صحت سنجی نرم افزار نیز، نتایج حاصل از این تحقیق با نتایج بدست آمده از فرمول های تجربی پیشین مقایسه شد. نتایج نشان داد نواحی تاثیر افقی و قائم برای تونل تکی به قطر d برابر با 5.2d از بدنه تونل، فاصله مناسب مرکز به مرکز تونل‎ها در تونل دوقلو برابر با 3d، در تونل‎های تکی و دوقلو با افزایش عمق تونل‎ها از سطح زمین مقادیر نشست در سطح زمین، تاج تونل و بدنه تونل کاهش می‎یابد و در عمقی معادل با 2.2 برابر قطر تونل تاثیر عمق تونل بر میزان نشست سطح زمین و تاج تونل ناچیز می‎شود. بر اساس نتایج بدست آمده مقدار نشست برای عمق های 10، 15، 20 و 25 متر برابر با 40.25، 03.23، 11.22 و 74.21 میلیمتر می باشد.