مقایسه نحوه تاثیر پارامترهای مختلف مکانیکی و هندسی میانقاب بنایی بر شاخص خرابی park-ang آن

در بیشتر ساختمان ها، بین قاب ها را با دیوارهای میانقاب بنایی پر می کنند که نقش زیادی در عملکرد کلی سازه دارند، اما به علت مشکلات محاسباتی در طراحی های معمول در نظر گرفته نمی شوند و بدلیل پیچیده بودن مسأله و عدم وجود مدل منطقی، اغلب در تحلیل سازه های ساختمانی از نقش آن ها صرف نظر می شود، پارامترهای مختلف مکانیکی و هندسی در طراحی این اعضا مؤثرند من جمله: مقاومت چسبندگی ملات بنایی، ضخامت و نسبت ارتفاع به طول اجزا بنایی، مقاومت فشاری و مدول یانگ مصالح بنایی و .... در این تحقیق، برای بررسی رفتار اعضای سازه بنایی ابتدا یک نمونه آزمایشگاهی با استفاده از نرم افزار abaqus مدلسازی و نتایج با هم مقایسه می شوند، پس از تأیید صحت نوع روش، با متغیر قرار دادن پارامترهای فوق الذکر در یک میانقاب بنایی یک طبقه یک دهانه و با مدلسازی به روش اجزا محدود در نرم افزارabaqus  و همچنین تحلیل دینامیکی غیرخطی، اثر تغییر این پارامترها بر معتبرترین شاخص خرابی که همان شاخص خرابی پارک، آنگ است مشخص می شود. نتایج نشان می دهد که مدول یانگ مصالح بنایی، نسبت ارتفاع به طول اجزا بنایی، مقاومت چسبندگی ملات بنایی، مقاومت فشاری مصالح بنایی و ضخامت اجزا بنایی به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را بر شاخص خرابی داشته اند.