تاثیر فرهنگ و بازپروری هویت فرهنگی در معماری بومی شیراز

فرهنگ معماری بومی قبل از پیدایش تکنولوژی و مصالح جدید ساختمانی در تمام نقاط کشور و به هر شکل و به هر کیفیت نوعی معماری افقی و با هویت بشمار می رفت که در سالیان اخیر با هرج و مرج و به نوعی غرب زدگی مواجه شده است. معماری بومی به الگوهای فرهنگی و اجتماعی هر جامعه  ارزش می دهد و هرجامعه ای با ارزشهای معماری و فرهنگ آن شناخته می شود و استفاده از آن با توجه به مصالح و تکنولوژی روز دنیا به عنوان سیستم پایدار، بستری برای جهانی شدن سبک معماری بومی آن جامعه می گردد .هدف فرهنگ بومی سازی در معماری امروزی به معنای بازگشت به گذشته نمی باشد بلکه به معنای استفاده صحیح و بازگشت فرهنگ معماری هر منطقه(در این پژوهش شهر شیراز) با توجه به علم روز و تکنولوژی عصر اخیر می باشد. این مقاله که به صورت توصیفی تحلیلی می باشد که از نتایج آن میتوان به شناخت اصول و الگوهای فرهنگی و هویت ساز معماری بومی شیراز و ایجاد بسترهای مناسب جهت تاثیرگذاری هرچه بیشتر فرهنگ در ایجاد یک معماری مانا  و احترام به محیط پیرامون اشاره نمود .این شناخت به ارائه راهکارهای مناسب جهت برنامه ریزی مدون در راستای طراحی فرهنگی و همچنین بازگرداندن هویت به اندام های شهری و ایجاد حس تعلق و خاطره انگیزی و در نهایت رشد و توسعه اقتصادی در شهر منتج می گردد.