ارزیابی کارایی تولید انتروپی در واکنش های شیمیائی به عنوان منبع موثر گرما در فرایند

ارزیابی کارایی منابع انرژی در صنایع شیمیایی گامی مؤثر در بازشناسی دامنه کارکردی فرایندهاست و ممیزی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در یک چرخه داخلی نوعی زمینه سازی تبادل حرارت به واسطه وجود سطح انرژی در یک سامانه واکنش شیمیایی موجود است که روند مبادله گرم ا در آن به دلیل کمیت پتانسیل شیمیایی در واکنش نقش اساسی را داراست. لیکن از طرفی این تبادل حرارت، اسباب جاری سازی برخی بازگشت ناپذیری ها که توأم با تولید انتروپی است را شامل می شود. در اینجا روشی قابل طرح است که دریافت مقدار واقعی و بهبود یافته ای از کیفیت جدیدی در تبدیل گرما را رقم می زند، بیان می شود. در اینجا یک مطالعه موردی واکنش گرماگیر هیدروژن زدایی 2 پروپانول که نتیجه اش استون و هیدروژن است؛ در نظرگرفته می شود. در مقابل واکنش اگزوترمیک هیدروژناسیون استون باعث تولید ایزوپروپیل الکل است. برخلاف آنچه که در منابع پیشنهاد می شود؛ در اینجا بنا به وقوع هیدروژن زدایی با درجه حرارت t_m، فرصت داده می شود تا دما به بالاتر از نقطه جوش t_b ایزوپروپیل الکل برسد و همزمان عمل جداشدن نهایی ایزوپوپانول فراهم گردد. تولید داخلی انتروپی در برقراری یک واکنش هیدرژن گیری و هیدروژناسیون در راکتور به عنوان تابعی از درجه حرارت هیدروژناسیون t_h قابل محاسبه و دارای سه مقدار متفاوت با معیار t_h-t_m است. این مقاله نشان می دهد؛ به لحاظ بازگشت ناپذیری ها که برای این دسته از درجات حرارت وجود دارند و به لحاظ راندمان پایین موتورگرمایی مفروض t_m>t_b، بازده گرمایی مزبور خیلی پایینتر از بازده کارنو برای دسترسی به شرایط بالای درجه حرارت است.