بهبود تخمین تخلخل در مخازن متراکم حاوی گاز با ترکیب نگارهای nmr و چگالی

نگار تشدید مغناطیسی هسته ای (nmr) با نگارهای نوترون، چگالی و مقاومت ویژه متفاوت میباشد، زیرا اندازه گیری های تشدید مغناطیسی هسته ای اطلاعاتی را فراهم می کند که بر روی سیالات سازند متمرکز است و بر ویژگی های ماتریکس غیرحساس میباشد. به منظور ارزیابی سازند، تعیین دقیق تخلخل و تراوایی و همچنین میزان و نوع سیالات موجود در سازند، ضروری می باشد. مخازن متراکم حاوی گاز در خاور میانه 11 درصد از مخازن متراکم حاوی گاز جهان را شامل می شود. این در حالی است که هنوز به صورت ویژه عملیات اکتشافی چندانی برای یافتن این گونه مخازن در خاورمیانه و بویژه در ایران انجام نشده است. به همین منظور در این مقاله برای تخمین تخلخل توسط ترکیب نگارهای تشدید مغناطیسی و چگالی، از داده های حاصل از سه چاه یکی از مخازن متراکم حاوی گاز در منطقه  obaiyedدر غرب مصر استفاده شده است. سپس مقادیر تخلخل پیش بینی شده با تخلخل حاصل از مغزه های چاه مقایسه گردیده و نتایج قابل قبولی بدست آمده است. معمولا از ترکیب نگارهای نوترون و چگالی به منظور تخمین تخلخل استفاده می گردد که این امر برای مخازن متراکم حاوی گاز از دقت بالایی برخوردار نمی باشد. اثراتی از قبیل سنگ شناسی، هیدروکربن های گازی و ناهمگنی سازند در ماسه های شیلی، عدم قطعیت محاسبه تخلخل را بالا می برد. با ترکیب نگارهای تشدید مغناطیسی هسته ای و چگالی، عدم قطعیت تعیین تخلخل به صورت قابل توجهی کاهش می یابد که در واقع از حذف نگار نوترون ناشی می شود. این حذف نیازمند مقدار اشباع سیال در ناحیه آغشته می باشد. نمونه های میدانی اهمیت ترکیب نگارهای تشدید مغناطیسی هسته ای و چگالی را در تعیین تخلخل مخازن متراکم حاوی گاز در مقایسه با نگارهای دیگر نشان می دهد.