تحلیل و ارزیابی کاربری اراضی در شهر ساری

یکی از ابزارهای مهم برنامه ریزی در زمینه کاربری زمین استفاده از سرانه های کاربری زمین است که نقش اساسی درتهیه طرح های شهری و نحوه ی توزیع و تقسیم اراضی شهری دارد اما مجموعه مطالعات و بررسی های انجام شده در این زمینه نشان می دهد که نظام برنامه ریزی سرانه ای ایران اصولاً با تنگناهای اساسی نظری و عملی روبروست به همین دلیل مجموعه روش ها و فنون تعیین سرانه های شهری یا اصولاً از مفهوم برنامه ریزی کاربری زمین و جامع نگری لازم بی بهره اند و یا پیش شرط های لازم برای کاربرد درست آنها درطرح های شهری ایران وجود ندارد. کاربری اراضی شهری و چگونگی توزیع فضای - مکانی آنها یکی از مهم ترین کارکردها به منظور استفاده بهینه از فضای شهری است، برنامه ریزی کاربری اراضی شهری، هسته اصلی برنامه ریزی شهری را تشکیل می دهد. امروزه در اثر شهرنشینی بدون برنامه، نابسامانی در ویژگی های کاربری زمین شهرها بوجود آمده است، جهت ارتقاء کیفی شهرنشینی، ساماندهی کاربری اراضی شهرها از اهمیت بالائی برخوردار می باشد. در این مقاله مشکلات و نارسائی های تک تک کاربری ها بطور کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفته است و با توجه به شرایط جغرافیائی، اقتصادی و کالبدی شهر و با توجه به مباحث توسعه پایدار، بحث سرانه ها و استانداردهای رایج در شهرسازی و با بهره مندی از سیستم اطلاعات جغرافیائی(gis)  به تجزیه و تحلیل کاربری ها پرداخته شده است و نتایج بررسی های انجام شده بصورت ارائه وضع مطلوب برای هریک از کاربری ها و هم چنین پیشنهادات و رهنمودهای کلی تدوین گردید، اگرچه با استانداردهای جهانی هم فاصله دارد، در این راستا از آن چه که می تواند در مرتفع نمودن مشکلات مؤثر باشد می توان از : تنوع کاربری ها، افزایش کیفیت عملکردی کاربری ها، دسترسی مناسب به آن ها و توزیع خدمات در حوزه های وابسته به شهر نام برد .