ارزیابی مقایسه ای خرابی پیشرونده با استفاده ازتحلیل های استاتیکی و دینامیکی غیرخطی در سیستم قاب خمشی فولادی ویژه

گسیختگی پیشرونده بصورت گسترش خرابی دریک سازه ازیک المان به المان دیگر بطوریکه درنهایت منجر به خرابی کل سازه و یا بخش عمده ای از آن می شود تعریف می شود. یکی از عوامل بسیار مهم و تأثیرگذار در مقاومت سازه در مقابل خطر گسیختگی پیشرونده نوع سیستم باربر جانبی ساختمان می باشد. مابین روش های مختلف برای طراحی ساختمانها در مقابل گسیختگی پیشرونده، آیین نامه ها معمولاً روش مسیر جایگزین را توصیه میکنند. در روش مسیر جایگزین، سازه به گونهای طراحی می شود که بتواند خرابی موضعی پیشآمده را جذب کرده و مسیر جدیدی برای توزیع وانتقال بارها بوجود آورد. در این روش تنها حذف یک المان اصلی و بحرانی مورد بررسی قرار میگیرد و سازه برای تعیین اثر حذف این المان، آنالیز می شود. وقتی یک المان سازهای به طور ناگهانی برداشته یاتخریب می شود، سازه باقیمانده بایستی پایدار باشد تا اینکه بتواند بارهای بازتوزیع شده را برای یک مدت زمان کافی) حداقل برای تخلیه با امنیت سازه و بازرسی وسعت خرابی (تحمل نماید. بررسیهای انجام گرفته نشان می دهد در برخی از مدلهای تحلیلی، تحلیلهای استاتیکی در مقایسه با تحلیلهای دینامیکی نتایج محافظه کارانه تری ارائه می دهند که با افزایش تعداد طبقات در یک ساختمان، مقاومت آن نیز در برابر، خرابی پیشرونده بطور چشمگیری افزایش می یابد. هم چنین تخریب ستون واقع در گوشه ساختمان شرایط بحرانی تری را در مقایسه با تخریب ستون میانی ایجاد میکند.