اولویت بندی مقاطع حادثه خیز با رویکرد جدید قطعه بندی مسیر مبتنی بر تئوری ریاضی تبدیل ویولت

تصادفات جاده ای، همه ساله گریبان گیر جان انسان های بسیاری است و یکی از مهم ترین دلایل مرگ و میر در جهان، به ویژه در ایران است. با توجه به هزینه های گزاف اجتماعی و اقتصادی ناشی از تصادفات جاده ای و پیامدهای فیزیکی و روانی آن بر روی افراد و جوامع، موضوع ایمنی جاده ها از اهمیت بالایی برخوردار است. جهت نیل به این هدف، تخمین حادثه خیزی و شناسایی مکان های حادثه خیز به همراه اولویت بندی آن ها، به منظور مدیریت تخصیص مناسب بودجه و منابع در راستای بهبود سطح ایمنی جاده ها می باشدبنابراین، با توجه به مهم بودن تعیین مقاطع حادثه خیز، روش و مدل جدیدی در این مقاله ارائه شده که تمرکز آن، بر روی محل های وقوع تصادف در جاده و نواحی تحت تأثیر آن ها می باشد. هدف اصلی، ارائه ساختاری برای دستیابی به مدلی جامع برای قطعه بندی مسیر جاده است. در مدل قطعه بندی، با تبدیل داده های تصادف به سیگنال های قابل تحلیل و ارائه یک مدل دینامیکی مبتنی بر تئوری ریاضی تبدیل ویولت (موجک)، طول قطعات حادثه خیز متناسب با آرایش تصادفات در طول مسیر به دست آمد و در نهایت پس از قطعه بندی مسیر و تعیین طول قطعات تصادف خیز، این قطعات بر اساس اندازه تبدیل موجک اولویت بندی شدند. مزیت این روش، قطعه بندی چند مقیاسی است که که امکان شناسایی قطعات تصادف خیز با طول محدودتر در طول قطعات بلند را دارا ست. در این مقاله جهت مدلسازی و تحلیل از نرم افزار متلب استفاده شد.