بررسی الگوی مناسب فرم براساس سرعت باد برای حداکثر استفاده از تهویه طبیعی در اقلیم گرم و مرطوب (جزیره کیش)

استفاده از جریان باد مناسب یکی از راهبردهای مهم معماری جهت تهویه طبیعی بناها به شمار می رود. شیوه های طراحی تهویه ای ناشی از شدت و جهت وزش باد تاثیر بسزایی در تعیین میزان بازشوهای در معرض جریان باد و نیز فرم و حجم ساختمانها از گذشته تا کنون داشته است. در معماری سنتی ایران نیز، تهویه طبیعی بخش مهمی از طراحی ساختمان هایی بوده که با شاخصه های اقلیمی مهمی چون گرمای زیاد و یا رطوبت بالا مواجه بوده اند. لیکن در ساختمان های معاصر و به دلیل تراکم ابنیه در کنار هم و عدم توجه به شاخصه های مزبور، کمترین توجه جدی معمارانه به استفاده از انرژی باد معطوف می گردد. از این رو بکارگیری تهویه طبیعی در اقلیم گرم و مرطوب که ساختمان ها را تحت تاثیر منفی گرما و رطوبت بالای هوا خصوصا در تابستان قرار می دهد، اهمیتی دوچندان می یابد که نمودهای استفاده بهینه از آن در ابنیه سنتی سواحل شمالی خلیج فارس به خوبی مشاهده می گردد. عناصر معماری تهوبه ای چون بازشوهای رو به سمت نسیم دریا در کنار بادگیرهای پهن و کم ارتفاع ضمن تاثیر گذاری، تاثیر پذیری دوسویه از فرم بنا، هماهنگی معمارانه زیبایی با خود بنا ایجاد می کند. در این مقاله کوشش شده است ضمن بررسی راهکارهای کالبدی ایجاد تهویه طبیعی در اقلیم گرم و مرطوب جزیره کیش، الگوی مناسب فرم براساس سرعت باد برای حداکثر استفاده از تهویه طبیعی بررسی گردد.