بررسی رفتار لرزه ای سازه های بتنی دارای دستک فلزی با اتصالات مفصلی و گیردار

به دلایل گوناگون ممکن است سازه های موجود نیاز به بهسازی داشته باشند، این بهسازی، شامل احیاسازی سازه های آسیب دیده به وسیله ی یک زلزله یا عوامل دیگر، یا مقاوم سازی و تقویت یک سازه خسارت ندیده که با آیین نامه های بارگذاری و طراحی ویرایش قدیم یا حتی بدون کد، طراحی و ساخته شده است، می باشد. پس احیاسازی و مقاوم سازی سازه های آسیب پذیر در برابر زلزله امری ضروری است. از طرفی سازه های بتنی بعلت شکل پذیری کمتر نسبت به سازه های فولادی از آسیب پذیری بیشتری در طی زلزله برخوردار هستند. لذا تعمیرات سازه های بتنی بعد از زلزله هم سخت بوده و هم از لحاظ اقتصادی هزینه زیادی دارند. از این رو برای تامین شکل پذیری می توان اعضایی با شکل پذیری بیشتری را بعنوان عضو فیوز در سازه های بتنی استفاده کرد و بعد از زلزله هم براحتی تعویض یا ترمیم نمود. دستک های فولادی می توانند این نقش را در سازه های بتنی داشته باشند. اتصال گیردار و یا مفصلی دستک فلزی می تواند در مقدار سختی جانبی قاب های بتنی تاثیرات چشم گیری داشته باشد. از اینرو تغییرات در سختی جانبی قاب های خمشی بتنی می تواند در رفتار لرزهای سازه های بتنی نقش بسزایی داشته و هم چنین نوع اتصال می تواند در شکل پذیری دستک و نهایتا در تامین شکل پذیری قاب های بتنی اثرگذار باشد. برای بررسی این موضوع ابتدا مدل یک طبقه آزمایشگاهی انجام شده توسط اقای کرنستون در نرم افزار sap مدل سازی شد نتایج مدل ها بر اساس آن بررسی شده است و چهار مدل 3، 7، 10 و 14 طبقه در حالت دستک فلزی با اتصال گیردار و یا اتصال مفصلی در نرمافزار sap2000 مدل شده و تحت تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی با چند رکورد مقیاس شده قرار گرفته و نتایج سازه ها از جمله جابجایی طبقات، برش پایه سازه ها و ... مورد بررسی قرار می گیرد.