لزوم کاربرد علم روان شناسی محیطی در طراحی اقامتگاه های سالمندان در شهر تبریز

اقامتگاه سالمندان از دیرباز مورد توجه طیف وسیعی ازمعماران، دانشمندان و پژوهشگران بوده است. اما بررسی خانه های سالمندان از دیدگاه روان شناسی محیط موضوع جدیدی است که بحث در این مورد نگرش جدیدی را در ارتباط با نقش کالبد این محیط در برنامه زندگی در راستای نگهداری و مراقبت از سالمندان طرح نموده است. در سالهای اخیر با بهره گیری از علم روان شناسی محیط، تأثیر بسیاری از عوامل و عناصر محیطی بر رفتار سالمندان و نیز قدرت بالا بردن حس اعتماد بنفس و کارایی بودن آنان تحلیل و بررسی شده است. پژوهش های بسیاری در این زمینه حاکی از این حقیقت است که برای داشتن یک اقامتگاه سالمندان کارآمد، نیاز فراوان به داشتن محیط و فضایی با قابلیت های درخور و مطلوب سالمندان است .در این راستا معماران و طراحان محیط نیز برای دستیابی به فرآیند طراحی صحیح و اصولی که بتواند نیاز کاربران این محیط را فراهم آورد، به سراغ بهره مندی از یافته های علم روان شناسی محیط رفته اند در این پژوهش پس از مختصری توضیح در ارتباط با پیدایش این دانش و نگاهی به تحقیقات انجام شده در این زمینه، به بررسی تأثیرات روانشناختی بعضی از عوامل کالبدی، محیطی فضاهای اقامتی و زیستی سالمندان پرداخته شده است و از ویژگیها و خصوصیات سالمندان سخن به میان آورده است. همچنین در این پژوهش با بهره گرفتن از سبک معماری اکوتک، در پی بهره بردن از محیط و طبیعت پیرامون و با در نظر گرفتن روانشناسی محیطی در راستای پویایی و ارتباط افراد ساکنین در یک اقامتگاه سالمندی، با محیط پیرامون و اجتماع؛ در تلاش است راهکار طراحی اقامتگاهی را بر اساس آخرین استاندارد روز جهانی برای روحیات مختلف سالمندان در شهر تبریز را ارائه نماید. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و ابزار مطالعاتی مورد استفاده، کتابخانه ای، پرسشنامه و بررسی و مشاهده نمونه های موجود در منطقه می باشد.