بررسی رابطه ی میان سابقه سکونت و احساس هویت در فضاهای عمومی شهری (مطالعه موردی:خانه اصفهان)

هویت شهری را حاصل پیوند میان فرد و محیط شهری است، شهر به صورت نماد کلی خزانه تجربه های شخصی فرد محسوب می گردد. سکونت می تواند از نقطه نظر رویکرد کنش متقابل نمادین دیده شود، رویکردی که بر اهمیت نشانه ها به عنوان واسطه های معرفی خود و بر نقش اجرا تأکید دارد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه میان سابقه ی سکونت و احساس هویت در فضاهای عمومی شهری خانه اصفهان است. روش پژوهش توصیفی و تحلیلی و ابزار پژوهش منابع کتابخانه ای، پرسشنامه و نرم افزار spss است. حجم نمونه با استفاده از فرمون کوکران و جمعیت پایه خانه اصفهان 384 نفر برآورد شد. نتایج به دست آمده از آزمون f و ضریب eta نشانگر آن است بین سابقه سکونت و احساس هویت در محله خانه اصفهان رابطه ی معنا داری وجود ندارد به طوری که ضریب اطمینان 0.123 به دست آمد که از 0.05 بیشتر است و فرضیه پژوهش مورد تایید قرار نگرفت. هم چنین نتایج نشان می دهد که میانگین پاسخ های مربوط به سوالات هویت برای افرادی که کمتر از 5 سال در محله خانه اصفهان ساکن بوده اند 2.87 است و برای افرادی که بین 5 تا 10 سال در این محله ساکن بوده اند 3.12 و برای افرادی که بالاتر از 10 سال در محله خانه اصفهان ساکن بوده اند 3.1 می باشد.