شناخت گذشته؛ ساختن دنیای آینده (بررسی معماری پایدار و تکنولوژی های نوین با نگاهی تطبیقی به معماری بومی)

بروز فناوری های نوین در معماری به بی توجهی نسبت به شرایط اقلیمی در طراحی معماری منجر شده که عامل تقلیل منابع انرژی تجدید ناپذیر، آلودگی در شهرها و صدمات جبران ناپذیر سوخت های فسیلی به محیط زیست است. امروزه معماری مدرن و فرا مدرن که از ابزار تکنولوژی بهره می برد در پایداری دچار نقصان است و برای اینکه بتوان از آن به عنوان وسیله ای در زمینه ی آسایش و راحتی برای سلامتی انسان بهره برد، بایستی به اصولی از طراحی دست یابی که بتوانند معیارهای پایداری ما را در محل زندگی مان تامین نماید. باید ماهیت تکنولوژی را بشناسی و نسبت به آن دقیق تر برخورد کنید. در معماری معاصر این تغییرات که با توجه به معیارهای زیست اقلیمی و پایداری پدید ملی آیند هر روز اهمیت بیشتری پیدا کرده و سخن از پایداری در معماری را نه تنها به پایداری فیزیکی ساختمان بلکه به پایداری و حل یک کلیت به هم پیوسته یعنی سیاره زمین و منابع انرژی آن می توان تعبیر کرد. معماری همساز با اقلیم همان اصولی است که در معماری سنتی ما مشاهده می شود، فقط تفاوت در مصالح داری و میخواهی ببینی که با گسترش مصالح و فناوری های ساخت در دنیای امروز چگونه می توانی معماری همسو با توسعه پایدار داشته باشی . امروزه از بهترین راهکارها برای صرفه جویی در مصرف انرژی طراحی اقلیمی ابنیه است. روش تحقیق در پژوهش حاضر روشی توصیفی_تحلیلی است که با رجوع به اسناد و مدارک مرتبط تهیه گردیده است. ابزار گردآوری داده ها نیز شامل مطالعات کتابخانه ای، کتب، مقالات مجلات و سایت های معتبر بوده است.