نوسازی و پایداری شهری با تاکید بر حفظ هویت در بافت فرسوده

امروزه بسیاری از شهرهای دنیا با مسئله بافت فرسوده مواجه هستند. این بافت ها با توجه به اینکه اغلب در مرکز شهر قرار دارند و هسته اولیه شکل گیری شهرها هستند، از اهمیت به سزایی برخوردارند. بعلاوه اینکه پهنه های وسیعی را شامل می شوند. دو بخش عمده بافت شهری یعنی کالبد و کارکرد، وقتی کیفیت خود را از دست بدهند، فسرسوده می شوند. با توجه به این دو بخش هرگاه فعالیت ها و کاربری ها پاسخگوی نیازها باشند ولی کالبد آسبی دیده باشد و یا نظام فعالیت ها به هم ریخته، کاربری ها مختل گردد ولی کالبد حفظ شده باشد فرسودگی نسبی است . اما اگر هر دو فرسودگی حادث شود فرسودگی کامل است. چگونگی حفظ هویت تاریخی در شهرهای مدرن یا شهرهای درحال پیشرفت برای مسئولین شهری بسیار مهم است. برای حل این فرسودگی ها، از الگوهای خاص نوسازی تا بهسازی استفاده می شود. اما اصول پایداری شهری، چارچوبی برای حل مشکلات کنونی و آینده به شکل پایدار در غالب بهسازی و نوسازی ارائه می کند. بنابرین می توان گفت بهسازی و نوسازی با هدف های توسعه پایدار هماهنگی فراوانی دارد .در دنیای اندیشه پردازی در مورد مداخله در بافت های شهری چندین گرایش عمده از قبیل کارکردگرایی و فرهنگ گرایی و توسعه پایدار و... وجود دارد. در دیدگاه کارکردگرایی اولویت با مقولات اقتصادی بوده و محتوای فرهنگی از جایگاه مناسبی برخوردار نیست. در دیدگاه فرهنگ گرایی به ارزش های فرهنگی بیشتر از همه موارد توجه می شود. دیدگاه توسعه پایدار نیز به استفاده بهینه از منابع و حفظ آن برای نسل های بعدی توجه می کند .اما شاخص هویت یکی از اصول مهم پایداری شهری می باشد که باید در تمامی طرح ها و برنامه ها به حفظ و نگهداری آن توجه ویژه ای شود. این پژوه توصیفی، پس از شرح مبانی نظری به ابعاد فرسودگی و برنامه های بازآفرینی شهری می پردازد و هدف آن تبیین اهمیت شاخص هویت در نوسازی و پایداری شهری می باشد .