تحلیل اصول طراحی همساز با اقلیم در راستای حفظ توسعه پایدار (نمونه موردی محله سناباد مشهد)

توسعه پایدار به مفهوم حفظ سرمایه های زیست محیطی ونیازهای توسعه و رفع نیازهای اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی می باشد. در واقع دستیابی به توسعه پایدار شهری برابر است با بهره برداری مناسب از منابع و حفظ آن برای استفاده نسل های آینده می باشد.هدف اصلی این مقاله به کارگیری اصول همساز با اقلیم در محدوده سناباد مشهد که داری اقلیم سرد وخشک می باشد وبه تبع پیروی از این اصول می توان به هدف اصلی یعنی حفظ منابع تجدید ناپذیر )توسعه پایدار) کمک نمود. پژوهش حاضر از نوع تحلیلی توصیفی است روش گرد آوری مطالب به صورت کتابخانه ای و الکترونیکی و برداشت میدانی بوده است که در آن اقلیم شهر مشهد محدوده سناباد مورد تحلیل واقع شده است .پارامترهای اقلیمی و بررسی اصول همساز با اقلیم از طریق بازدید از سایت و با تهیه نمودن عکس هوایی و بررسی ویژگی های اقلیمی و تاثیر آن بر طراحی محدوده مشاهده و گرد آوری شده است . نتایج حاصل از این پژوهش شامل نحوه قرارگیری ابنیه با توجه با تابش و فرم مربعی شکل پنجره در بنا اشاره می شود.از دیگر یافته ها نیز پلان بنا که به صورت فشرده و با فرمی مکعب مستطیل، بافت متراکم، سقف های مسطح نیز می باشد. علاوه بر موارد ذکر شده پوشش گیاهی مورد استفاده و متناسب با اقلیم سرد و خشک درختان پهن برگ شامل درخت چنار می باشد. امید است با به کارگیری اصول طراحی همساز به اقلیم در حفظ منابع تجدید ناپذیر گامی موثر برداشته شود.