تعاملات اجتماعی، حلقه ای مفقوده در پارادایم های فکری موجود در معماری و شهرسازی معاصر

شکل گیری یک معماری ماندگار در ورای جنبه ظاهری پیدایش خود، بسیار داستان های نهفته در پشت پرده خود دارد. مولفه هایی که چه پیدا و چه پنهان، همچون حلقه های یک زنجیر یا تار و پود یک فرش اصیل گره خورده در هم تاب نبود هیچکدام از هم بندان خود را ندارد. سه حلقه مورد بحث در این متن ارتباطات انسانی، فرهنگ و معماری است . پارادایم های فکری حاکم بر معماری سنتی ما سرشار از اتفاقات و نقاط مکثی است که با تلنگری هوشمندانه ، تقدس و اهمیت ارتباطات اجتماعی و با هم بودن را به ما یادآوری می کند. مولفه ای که در دل تاریخ جایگاه خودرا نشان داده و همین تعاملات و ارتباطات اجتماعی و در یک کلام نیاز به یکدیگر را نه تنها به عنوان یک دغدغه بلکه به عنوان یک پایه و اساس برای شکل گیری مفهوم جامعه یادآور ساخته است. رفتارهای اجتماعی و علی الخصوص تعاملات در یک جامعه زیربنای ساخت پاردایم های فکری منتج به شاکله فرهنگی مخصوص همان نقطه جغرافیاست؛ ارتباطات انسانی ست که پایه گذار نوع نگرش و در نتیجه فرهنگ ساکنین یک منطقه می گردد. مولفه ای که هرچند شاید تنها مولفه نباشد اما جایگاه رفیع آن انکار ناپذیر است. حال اگر چرخشی به سمت مسئله معماری داشته باشیم، چگونه می توان درباب معماری صحبت به میان آورد و از فرهنگ آن مردمان چیزی نگفت، فرهنگی که یکی از پایه های آن ارتباطات انسانی است. یک چرخه بی نظیر از سه واژه ارتباطات انسانی، فرهنگ، معماری و مجددا ارتباطات انسانی و حرکتی به درازای تاریخ گذشته و پیش رو؛ یک دومینوی دایره ای شکل و پایان ناپذیر از سه مفهوم .