بررسی اصول و معیارهای پایداری در محله های مسکونی به منظور دستیابی به محله پایدار (نمونه موردی: محله کبابیان همدان)

توسعه پایدار شهری و شهر پایدار به عنوان دو مقوله مهم در مطالعات و برنامه ریزی شهری در دهه های اخیر مورد توجه صاحبنظران و اندیشمندان در حوزه شهر قرار گرفته است. در کنار این مقولات نگاه به پایداری تک تک اجزای شهر به خصوص محلات و نواحی تشکیل دهنده آن جهت بالابردن کیفیت کالبدی، زندگی و پرداختن به اصول و معیارهای توسعه محل های پایدار نیز مورد توجه برنامه ریزان شهری قرارگرفته است. با نگاهی به عوامل اصلی پایداری نظیر هویت و سرزندگی، پویایی و سازگاری، تنوع، دسترسی، امنیت، مشارکت و تعاملات اجتماعی، ظرفیت قابل تحمل محله و دیگر عواملی از این جمله میتوان اینگونه نتیجه گرفت که بهره گیری از معیارهای فوق در کنار اهداف و مشخصه های برنامه ریزی محله مبنا نظیر مردم گرایی و توجه ویژه به عوامل پایداری جهت افزایش کیفیت زندگی و کالبدی اهمیت بالایی می یابد. در این پژوهش با شناسایی موارد فوق الذکر و بررسی این شاخص ها بر مبنای استخراج اطلاعات از جامعه آماری 324 نفری که با ارائه پرسشنامه در محله کبابیان همدان به دست آمده است، به یک نتیجه گیری کلی درباره پایداری و یا عدم پایداری در این محله می پردازیم. به مطالعه محله ذکر شده می پردازد و در spss پژوهش حاضر با بهره گیری از روشهای کمی و میدانی و با استفاده از نرم افزار  نهایت به این نتیجه می رسد که میزان به کارگیری شاخص های پایداری در محله کابیان بسیار پایین است، لذا محله به ناپایداری می گراید.