بررسی جرم و بزهکاری در اسکان غیر رسمی با نگاهی بر نظریه (cpted) نمونه موردی: محله اسلام آباد منطقه 2 تهران

یکی از پیچیده ترین مسائل در شهرهای جهان، نرخ بالای جرم و افزایش ناهنجاری های اجتماعی در آنهاست. بروز انواع جرم و ناهنجاری باعث ایجاد حس ناامنی و تحمیل مشکلات مالی بر دوش جامعه، دولت و تشکیلات قضائی کشور می شود. امروزه افزایش تصاعدی میزان وقوع جرم به موازات افزایش جمعیت، در اکثر کشورهای جهان قابل مشاهده است. مبارزه با جرم و کجروی های اجتماعی منوط به شناخت عوامل جرم زا است. بنابراین با از بین بردن این عوامل یا کاهش اثرات آن می توان از بروز جرایم پیشگیری نموده و یا حداقل از میزان آن در جامعه کاست. با گسترش شهرها و افزایش جمعیت، مشکلات زیادی گریبان گیر شهرنشینان شده است. یکی از این مشکلات افزایش میزان جرم و جنایت در محله های شهری و به ویژه محلاتی است که از نظر شاخص های توسعه در سطح پائینی قرار گرفته اند، این محلات که اسکان غیر رسمی نامیده می شوند، به واسطه تامین تقاضای سرپناه اقشار کم درآمد، محل تجمع گونه های مختلف اقشار و طبقات اجتماعی فرودست هستند و مکانی امن را برای ارتکاب جرم و جنایت فراهم آورده اند. روش تحقیق مقاله حاضر، مطالعات کتابخانه ای و مشاهده میدانی است. در این مقاله با بررسی نظریه پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی cpted و بررسی اسکان غیر رسمی و میزان جرم و بزهکاری، که در اینگونه مناطق اتفاق می افتد، به بررسی رابطه میان این دو پرداخته شده است. نتایج به دست آمده حاکی از این است که، می توان با به کار گیری شاخصه های طراحی محیطی میزان قابل توجهی از جرم و بزهکاری را در اینگونه مناطق، کاست.