بررسی میزان بروز سل ریوی در قومیت های مختلف ساکن استان گلستان طی سالهای 1382-1378

مقدمه و اهداف: استان گلستان هر ساله، بعد از سیستان و بلوچستان به عنوان دومین استان پرشیوع کشور از نظر بیماری سل گزارش می شود. این مطالعه با هدف بررسی میزان بروز سل در قومیت های مختلف ساکن استان گلستان انجام شد.

روش کار: در مطالعه ای توصیفی، تمامی بیماران مبتلا به یکی از اشکال مختلف سل ریوی اسمیر مثبت و منفی، خارج ریوی و ارزنی طی سال های 1382- 1378 در استان گلستان مورد مطالعه قرار گرفتند و میزان بروز همه اشکال سل در قومیت های مقیم استان مورد مقایسه گردید.

نتابج: تعداد 2773 بیمار سلی ثبت شده بین سال های 1382-1378 در مرکز مبارزه با بیماری های واگیر استان گلستان قابل دسترسی بودند که وارد مطالعه شدند. 47% آن ها مرد و بقیه زن بودند. بر اساس نوع بیماری، 62.7% بیماران، سل ریوی اسمیرمثبت، 16.4% اسمیر منفی، 20.7% خارج ریوی و 0.1% ارزنی بودند. به طور کلی میزان بروز تمامی اشکال سل طی مدت مطالعه 36 مورد در صدهزار نفر بوده که روند تغییرات این شاخص طی مدت مطالعه اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد. نظر به توزیع سل در قومیت های این استان، سیستانی ها و بلوچ ها با مجموع تنها 20% کل جمعیت استان، بیش از 50% کل موارد سل این منطقه را به خود اختصاص دادند. میزان بروز سل در سیستانی ها، 10 برابر ترک و کردها، 6 برابر فارس ها، 4 برابر ترکمن ها و 2.5 برابر افغانی های این منطقه بود.

نتیجه گیری: میزان بروز سل نزد قومیت های مختلف استان گلستان تفاوت چشمگیری داشت و سیستانی ها بیش از همه اقوام ساکن در این منطقه مبتلا به بیماری سل شدند.