بررسی علائم پرودرومال در بیماران با انفارکتوس حاد میوکارد

مقدمه و اهداف: بیماری های قلبی و عروقی شایع ترین علت مرگ و میر در جوامع بشری محسوب می شوند. قبل از شروع مرحله حاد بیماری، گاه علائم هشداردهنده (پرودرومال) وجود دارد. با توجه به تفاوت های فرهنگی و اجتماعی ایرانیان، لزوم بررسی علائم پرودرومال در بیماران ایرانی احساس می شد. این مطالعه جهت بررسی این علائم در بیماران دچار انفارکتوس حاد میوکارد در بیرجند انجام پذیرفت.

روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 165 بیمار با تشخیص اولین حمله انفارکتوس حاد میوکارد که در بخش قلب و ccu بیمارستان ولی عصر (عج) بیرجند طی سال های 1386-1385 بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته شامل اطلاعات دموگرافیک بیماران، وضعیت فاکتورهای خطر و علائم بالینی مرحله حاد و نیز علائم از 2 هفته قبل تهیه شد. پس از جمع آوری، داده ها کدبندی شده، در بانک اطلاعاتی نرم افزار 11.5 spss وارد گردید و با استفاده از آزمون های آماری t-test و آنالیز واریانس در سطح معنی داری 0.05p< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: از 165 بیمار مورد مطالعه 71.5% مرد بودند و 61.8% از بیماران انفارکتوس حاد قدامی داشتند. 61 نفر (37%) علائم پرودرومال قلبی و 43 نفر (26.1%) علائم پرودرومال سیستمیک را گزارش کردند. شایع ترین علائم پرودرومال قلبی دو روز قبل از mi، درد تمام قفسه سینه (24.2%) و شایعترین علامت سیستمیک،  بی اشتهایی (12.7%) بود. هم چنین شایع ترین علائم پرودرومال قلبی و سیستمیک دو هفته قبل از mi درد مرکز و بالای قفسه سینه (4.8%) و عرق سرد (3.6%) بود. زنان نسبت به مردان علائم پرودرومال قلبی (0.04(p= و سیستمیک (0.001(p< بیشتری را گزارش کردند که این اختلاف ازنظر آماری معنی دار بود.

نتیجه گیری: توجه دقیق به علائم پرودرومال، بخصوص در بیماران دارای ریسک فاکتورهای قلبی امکان شناسایی زودرس بیماران مشکوک به انفارکتوس حاد قلبی را فراهم می کند که با شروع درمان های زودرس و مناسب می توان ریسک ایجاد عوارض در این بیماران را کاهش داده و پیش آگهی آن ها را بهبود بخشید.