بررسی روند کوتاه قدی کودکان صفر تا شش ساله جمعیت روستایی رباط کریم در سال های 86-1376 به روش بررسی اثر سن، همگروه تولد و دوره زمانی

مقدمه و اهداف: کوتاه قدی بیانگر سوءتغذیه مزمن است. روند تغییرات این شاخص نشانگر وضعیت سلامت در درازمدت و نیز میزان سودبخشی مداخلات انجام شده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی روند تغییرات کوتاه قدی کودکان پیش دبستانی روستاهای رباط کریم به شیوه بررسی اثر سن- همگروه تولد- دوره زمانی است.

 روش کار: داده های رشدی تمامی کودکان تحت پوشش خانه های بهداشت مرکز بهداشت رباط کریم در نرم افزار anthro2005 به نمره انحراف معیار (نمره z) تبدیل شد. مقادیر کوچکتر از 2-برای قد- برای- سن به عنوان موارد متوسط و شدی کوتاه قدی شناخته می شود. تحلیل سن- همگروه تولد- دوره زمانی در دو بخش ترسیمی و آماری انجام شد. در بخش آماری از مدل های رگرسیونی لجستیک استفاده گردید که کوتاه قدی متغیر مستقل آن ها، و سن، همگروه تولد، و دور همزمانی متغیرهای وابسته بودند.

نتایج: داده های رشدی 970 پسر و 898 دختر بررسی شدند. درصد فراوانی کوتاه قدی بطور کلی 0.8% بود. مدل رگرسیونی لجستیک (0.000(pvalues= با یافته های تحلیل بصری مطابقت داشته و نشان می دهند که با نزدیکشدن به زمان حال، درصد فراوانی کوتاه قدی در همگروه های تولدی مختلف و دوره های زمانی کاهش یابنده دارد. بیشترین فراوانی کوتاه قدی در سال های دوم و 6-5 زندگی مشاهده می شود. درصد فراوانی کوتاه قدی به طور معنی داری در پسران (9.3%) و کودکان غیر ایرانی (9.5%) بیشتر بوده است (0.000(pvalues<.

نتیجه گیری: به نظر می رسد فراوانی کوتاه قدی متوسط تا شدید در جمعیت مورد بررسی در حال کاهش است. مداخلات مناسب برای کاهش کوتاه قدی در دو سالگی و 6-5 سالگی، پسران، و کودکان غیرایرانی ضروری به نظر می رسد.