تدوین شاخص سنجش عملکرد ایمنی راه های کشور

مقدمه و اهداف:  تعیین وضعیت ایمنی راه می تواند در کاهش مرگ و جرح ناشی از سوانح ترافیکی موثر باشد. در این مطالعه نشانگرهای دخیل در ایمنی راه شناسایی شد و بر اساس رویکردهای مختلف، شاخصی برای سنجش وضعیت ایمنی راه های کشور تدوین شد.

روش کار: یازده نشانگر انتخاب شده در 9 بعد طبقه بندی شده اند. داده ها با استفاده از مقادیر کمینه، بیشینه و هدف آن ها استانداردسازی شده و بر اساس سه رویکرد با هم تلفیق شده اند. برای کاربردی بودن شاخص داده های 11 کشور آسیایی جمع آوری شد. بر اساس شاخص ها، نتایجی محاسبه شده که با مقادیر بدست آمده از شاخص ال حاجی مورد مقایسه قرار گرفته و بهترین شاخص برای سنجش ایمنی راه کشور انتخاب گردید.

نتایج: مقادیر شاخص بدست آمده از وزن دهی نشانگرها به مقادیر شاخص ال حاجی نزدیک بوده و رابطه بین مقادیر این دو دارای r² برابر 0.994 است. اختلاف آماری در وضعیت ایمنی راه کشورهای آسیایی وجود دارد. به طوریکه سنگاپور و برونئی دارای بالاترین امتیاز، مالزی و فیلیپین دارای امتیاز متوسط و ایران، تایلند، اندونزی، میانمار، کامبوج، ویتنام و لائوس دارای پایین ترین امتیاز بر اساس شاخص هستند.

نتیجه گیری: کشورها نیازمندتدوین شاخص ترکیبی با نگاه سلامت محور از عوامل موثر در حوادث راه هستند تا بتوانند عملکرد ایمنی راه در کشور خود و در مقایسه با سایر کشورها را مورد ارزیابی قرار دهند. ایمنی راه در کشور ماهنوز با وضع مطلوب فاصله داشته و نیاز به توجه بیشتر دارد.