مقایسه دریافت درشت مغذی ها در مبتلایان به مولتیپل اسکلروز با نیازهای تغذیه ای در شهر تهران

مقدمه و اهداف: مولتیپل اسکلروز یا ام اس شایع ترین بیماری عصبی در بزرگسالان جوان و شایع ترین بیماری خودایمنی دستگاه عصبی در همه سنین است. در حال حاضر بیش از چهل هزار بیمار مبتلا به ام اس در ایران وجود دارد که تعداد آنان روبه افزایش است. علیرغم نقش شناخته شده تغذیه در سیر بیماری و کنترل عوارض آن، بررسی وضعیت تغذیه این گروه از بیماران در ایران از نظرها دور مانده است. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی میزان دریافت روزانه درشت مغذی ها در بیماران تهرانی مبتلا به ام اس و مقایسه آن با مقادیر مرجع است.

روش کار: یکصد و هشت بیمار به طور تصادفی از میان بیماران انجمن ام اس ایران (سال 1384-1383) انتخاب شدند. برای هر بیمار یک پرسشنامه اطلاعات فردی و بیماری تکمیل شد. میزان دریافت مواد غذایی توسط سه یاد آمد 24 ساعته خوراک و یک بسامد مصرف نیمه کمی یکساله ثبت گردید. مقادیر به دست آمده با استفاده از راهنمای تبدیل مقیاس های خانگی به مقادیر وزنی بر اساس گرم تبدیل و توسط برنامه 3- nutritionist پردازش شد. سپس میانگین، انحراف معیار و حداقل و حداکثر دریافت برای هر یک از درشت مغذی ها توسط نرم افزار spss محاسبه گردید. جهت مقایسه با مقادیر مرجع از آزمون t استفاده شد.

نتایج: انرژی حاصل از چربی تام و چربی های اشباع در بیماران مبتلا به ام اس ساکن تهران بیش از مقادیر توصیه شده روزانه و انرژی حاصل از چربی ها دارای یک پیوند دوگانه کمتر از مقادیر توصیه شده بود. هم چنین مقدار مطلق دریافت پروتئین در این گروه از بیماران بیش از مقادیر مرجع و دریافت روزانه فیبر کمتر از مقادیر توصیه شده روزانه گزارش شد. نمایه توده بدن در 14.8% بیماران کمتر از حد  طبیعی و در 38 % بیماران بیش از میزان طبیعی بود.

نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، توصیه به کاهش دریافت چربی کل، چربی های حیوانی و اشباع، جایگزین کردن منابع پروتئینی حیوانی با منابع گیاهی و دریافت کافی فیبر منطقی به نظر می رسد. در راستای تأمین این اهداف، مصرف بیشتر میوه، سبزی، غلات کامل و حبوبات در رژیم غذایی روزانه این بیماران پیشنهاد می گردد. بررسی وضعیت تغذیه، محاسبه نیاز روزانه و آموزش روش تغذیه صحیح در بیماران ایرانی مبتلا به ام اس ضروری به نظر می رسد.