صرع رولاندیک خوش خیم در بیماران صرعی مراجعه کننده به درمانگاه های نورولوژی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

زمینه و هدف: صرع رولاندیک خوش خیم (benign rolandic epilepsy) از خوش خیم ترین سندرم های صرع در اطفال می باشد که معمولا بین سنین 14-3 سالگی رخ داده و بصورت اتوزومال غالب به ارث می رسد و دارای پیش آگهی بسیار عالی است. هدف از این مطالعه نشان دادن پیش آگهی و پاسخ درمانی خوب بیماران با صرع رولاندیک بوده است.

روش کار: در یک مطالعه توصیفی آینده نگر در سال های 79-1378 در کلینیک های نورولوژی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از بین بیماران، مصروع مراجعه کننده، بر اساس شرح حال، معاینه فیزیکی، معیارهای تشخیصی و یافته های الکتروآنسفالوگرافی تعداد 21 بیمار مبتلا به صرع رولاندیک مورد برسی قرار گرفتند.

 یافته ها: 17 نفر از بیماران مذکر و تنها 4 نفر از آنان مونث بودند جوان ترین بیماران 4ساله و مسن ترین آن ها 18 ساله بود. سابقه فامیلی مثبت از نظر ابتلا به صرع رولاندیک در 7 نفر از بیماران وجود داشت. 18 نفر از بیماران تحت درمان با کاربامازپین و 3 نفر تحت درمان باوالپروات سدیم قرار گرفته بودند. در تمامی بیماران هیچگونه عودی از خملات بعد از شروع درمان دیده نشده بود.

 نتیجه گیری: شناخت علایم بالینی، توجه به یافته های الکتروآنسفالوگرافی، درمان مناسب و امیدوار کردن والدین به بهبودی قطعی حملات در بررسی بیماران با صرع رولاندیک حایز اهمیت است.