مقایسه اثر توالی تجویز پروپوفول و رمی فنتانیل بر تغییرات همودینامیک حین القای بیهوشی

زمینه و هدف: یکی از روش های لوله گذاری بدون استفاده از شل کننده، استفاده از پروپوفول و رمی فنتانیل می باشد. روش معمول تجویز رمی فنتانیل و بعد پروپوفول است که گاهی موجب ایجاد نوسان های شدید همودینامیک می شود. هدف از این مطالعه تجویز پروپوفول و بعدی رمی فنتانیل جهت بررسی اثربخشی توالی تجویز داروها در کاهش عوارض فوق می باشد.

روش کار: 40 بیمار با کلاس asa ii, i (american society of anaesthesiology) که تحت عمل جراحی انتخابی کوچک قرار گرفتند و در معاینه راه هوایی مالامپاتی کلاس ii , i داشتند، انتخاب شدند و به طور اتفاقی به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند. گروه اول 2.5 میلی گرم بر کیلوگرم پروپوفول و سپس 1.5 میکروگرم بر کیلوگرم رمی فنتانیل دریافت کردند و گروه دوم 1.5 کیلوگرم بر کیلوگرم رمی فنتانیل و سپس 2.5 میلی گرم بر کیلوگرم پروپوفول دریافت کردند. شرایط لارنگوسکوپی و تغییرات همودینامیک بیماران در دو گروه با هم مقایسه شدند.

یافته ها: گروه اول از نظر تعداد موارد لارنگوسکوپی تفاوتی با گروه دوم نداشت (0.145(p= ولی در گروه اول تعداد موارد لارنگوسکوپی راحت بیشتر (85%) از گروه دوم (60%) بود (0.031(p=. تغییرات فشار خون سیستولی بیماران در گروه اول به دنبال لوله گذاری (7.7±20 میلی متر جیوه) کمتر از گروه دوم (6.7± 28 میلی متر جیوه) بود (0.001(p=. دو گروه از نظر میزان تغییرات فشار خون دیاستولی و ضربان قلبی تفاوت معنی داری نداشتند (0.88p=، 0.86(p=.

نتیجه گیری: تجویز ابتدایی پروپول و سپس رمی فنتانیل حین القای بیهوشی سبب ایجاد تغییرات قابل قبول همودینامیک در بیماران می شود.