بررسی اثر اولتراسوند درمانی بر ایجاد ناهنجاری های کروموزومی در لنفوسیت های خون محیطی انسان

زمینه و هدف: امواج اولتراسوند به منظور کاربردهای درمانی در فیزیوتراپی بصورت گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. اثرات درمانی امواج اولتراسوند اغلب ناشی از افزایش دما در بافت های تحت تابش می باشد، هر چند اثرات غیر حرارتی مانند کاویتاسیون هم اهمیت درمانی دارند. مقدار حرارت ایجادشده به شدت و فرکانس امواج اولتراسوند بستگی دارد. این مطالعه به منظور بررسی اثر تغییرات شدت و فرکانس اولتراسوند درمانی بر ناهنجاری های کروموزومی لنفوسیت های خون محیطی انسان انجام شد.

روش کار:این پژوهش یک مطالعه طولی و نیمه تجربی بوده که به صورت قبل و بعد از درمان و در شرایط in vivo انجام گردید. در این مطالعه تعداد 20 نفر از بین بیماران مراجعه کننده به بخش فیزیوتراپی به صورت غیرتصادفی وارد مطالعه شدند. نمونه های مورد مطالعه از خون محیطی در چهار مرحله به ترتیب قبل از درمان، انتهای جلسه پنجم درمان، انتهای جلسه دهم درمان و یک هفته بعد از پایان درمان تهیه شدند. درمان توسط امواج اولتراسوند در شدت و فرکانس های متفاوت انجام گرفت و نتایج قبل از درمان با سه مرحله بعد از آن مقایسه گردید. نتایج از طریق آزمون های آماری ویلکاکسون و فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: میانگین درصد کل ناهنجاری کروموزومی در مرحله اول قبل از تابش 0.45% بود که در مقایسه با مرحله دوم بعد از تابش 1.62 (0.02p=)، در مرحله سوم به 3.23 (0.008p=)و در چهارمین مرحله به 1.59% (0.03p=) رسید. افزایش معنی دار بین فراوانی ناهنجاری های کروموزومی با افزایش شدت اولتراسوند مشاهده شد (0.002p=).

نتیجه گیری: تابش امواج اولتراسوند درمانی با شدت های بالا موجب افزایش در فراوانی ناهنجاری های کروموزومی لنفوسیت های خون محیطی افراد تحت تابش می شود، ولی افزایش فرکانس این پرتوها تاثیر قابل ملاحظه ای در ناهنجاری های کروموزومی نمونه های مورد مطالعه ندارد.