اثرات قلبی- عروقی سه ترکیب صناعی جدید مهار کننده کانال های کلسیمی در خرگوش

زمینه و هدف: داروهای مهار کننده کانال های کلسیمی دی هیدروپیریدینی با سر گروهی نیفیدیپین گروه مهمی از داروها می باشند که کاربرد وسیعی در درمان بسیاری از بیماری های قلبی- عروقی به ویژه فشار بالا دارند. در این مطالعه اثر سه ترکیب صنایع جدید از آنالوگ های استری نیفیدیپین بر فشار خون، نیروی انقباضی و ضربان قلب در شرایط فشار خون طبیعی و فشار خون بالا در خرگوش مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش ها: برای این منظور 24 خرگوش از نژاد سفید نیوزلندی در سه گروه هشت تائی با تزریق داخل صفاقی دیازپام و پنتوباربیتال سدیم بیهوش شدند. شریان رانی جهت ثبت فشار خون شریانی، ورید رانی جهت تزریق داروی بیهوشی و فنیل افرین و ورید ژوگولار جهت تزریق ترکیبات جدید کانول گذاری شد. کانول دیگری از طریق شریان کاروتید به داخل بطن چپ وارد گردید تا با ثبت فشار داخل بطن امکان محاسبه dp/dt به عنوان شاخص نیوی انقباضی قلب فراهم گردد. آنگاه: الف-در حیوانات گروه اول یک میلی لیتر از محلول 10 مولار نیفدیپین از طریق ورید ژوگولار تزریق شد، پنج دقیقه بعد یک میلی لیتر از محلول ^4-10 مولار یکی از ترکیبات جدید تزریق گردید. سپس مراحل فوق با غلظت ^3-10 مولار نیفدیپین و ترکیب مورد آزمایش تکرار شد. ب- با استفاده از تزریق محلول فنیل افرین، فشار خون به میزان حداقل 20 میلی متر جیوه بالا برده شد و پس از آن کلیه مراحل بند الف تکرار شد. اقدامات ذکر شده در بندهای الف و ب در مورد هر دو ترکیب دیگر در دو گروه دیگر حیوانات انجام شد.

یافته ها: نتایج بدست آمده حاکی از این است که نیفدیپین در شرایط فشار خون بالا، فشار متوسط شریانی را 22.1 درصد، نیروی انقباضی قلب را 19.7 درصد کاهش و ضربان قلب را 4.8 درصد افزایش داد. ترکیب شماره 1 با همان غلظت، فشار متوسط شریانی را 7.5 درصد و نیروی انقباضی را 8.3 درصد کاهش دادولی اثری بر ضربان قلب نداشت. ترکیب شماره 2 فشار متوسط را 9 درصد، نیروی انقباضی را 11.2 درصد کاهش داد ولی اثری بر ضربان قلب نداشت. اثر ترکیب شماره 3 بر متغیرهای مذکور به ترتیب 10.2 درصد و 7.6 درصد کاهش و 1.4 درصد افزایش بود. در مقایسه با نیفدیپین هر سه ترکیب اثر ضعیف تری بر فشار خون و نیروی انقباضی قلب داشتند ولی ترکیبات شماره 1 و 2 ضربان قلب را بصورت معنی داری (0.05p<) کاهش دادند. اثرات هر سه ترکیب در غلظت ^4-10 مولار نیز نسبت به غلظت ^4-10 مولار نیفیدیپین ضعیف تر بود.

نتیجه گیری: با توجه به اینکه ترکیب شماره 2 از نظر اثر بر فشار خون و نیروی انقباضی از دو ترکیب دیگر به نیفیدیپین نزدیک تر است، بدون آنکه ضربان قلب و مصرف اکسیژن آن را افزایش دهد از این رو می توان با ایجاد تغییراتی در ترکیب آن در جهت افزایش قدرت کاهندگی فشار خون آن، از خصوصیت مثبت عدم افزایش ضربان قلب آن استفاده کرد و در صورت تایید کمتر بودن عوارض جانبی آن نسبت به نیفدیپین، از آن می توان در افراد مبتلا به پرفشاری خون همراه با نارسایی عروق کرونر استفاده نمود.