ارزیابی تداخل اثر تزریق نالتروکسان در ناحیه خلفی هیپوکمپ بر اثرات کورتیکوسترون بر روند تثبیت و به خاطر آوری حافظه در مدل یادگیری احترازی غیرفعال در موش صحرایی

زمینه و هدف: مطالعات قبلی پیشنهاد نموده اند که کورتیکوسترون احتمالاً نقش خود را بر حافظه از طریق اثر متقابل با گیرنده های اوپیوییدی ناحیه خلفی هیپوکمپ اعمال می کند. بر این اساس، هدف این مطالعه تعیین اثر متقابل تزریق نالتروکسان در ناحیه خلفی هیپوکمپ بر اثرات کورتیکوسترون بر تثبیت و به خاطر آوری حافظه در مدل یادگیری احترازی غیرفعال در موش صحرایی بوده است.

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 120 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250 تا 300 گرم استفاده شد. ابتدا به صورت دو طرفه روی ناحیه خلفی هیپوکمپ کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد موش ها در مدل احترازی غیر فعال تحت آموزش قرار گرفتند و 48 ساعت بعد تست به خاطر آوری برای آن ها انجام شد. کورتیکوسترون 1 میلی گرم و یا حلال آن بلافاصله بعد از آموزش و یا 30 دقیقه قبل از تست به خاطر آوری به طور داخل صفاقی و هم چنین نالتروکسان (10و 20 میکروگرم در یک میکرولیتر به ازاء هر طرف) یا سالین بلافاصله بعد از آموزش و یا 60 دقیقه قبل از تست به خاطر اوری به داخل هیپوکمپ تزریق گردید.

یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق محیطی کورتیکوسترون موجب تقویت تثبیت و اختلال در به خاطر آوری حافظه می شود (0.01p<) و تزریق هم زمان نالتروکسان در هر دو دوز به داخل هیپوکمپ موجب مهار اثرات کورتیکوسترون بر تثبیت و به خاطر اوری حافظه می گردد (0.01(p<.

نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که گیرنده های اوپیوییدی ناحیه خلفی هیپوکمپ نقش مهمی در اثرات سیستمیک گلوکوکورتیکوییدها بر روند تثبیت و به خاطر آوری حافظه در مدل احترازی غیرفعال دارند.