اثر مسددهای کانال کلسیم بر روی آرتریت تجربی ناشی از تزریق اجوانت کامل فروند در زانوی موش صحرایی

سابقه و هدف: آرتریت روماتویید یک بیماری التهابی مزمن مربوط به بافت همبند است که یک درصد جمعیت انسانی را مبتلا کرده است. از آن جایی که در مطالعات قبلی نقش آنتاگونیست های کانال کلسیم در کاهش التهاب حاد نشان داده شده است، هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات وراپامیل و نیفیدیپین بر روی آرتریت تجربی ناشی از اجوانت کامل فروند (cfa) در زانوی موش صحرایی است.

مواد و روش ها:این مطالعه تجربی بر روی 8 گروه موش صحرایی نر بالغ انجام شد. گروه های 1 و2 گروه های cfa و کنترل بودند که به ترتیب در زانوی راست آن ها ml0.2 محلول cfa و سالین تزریق شد. گروه های 3 و 4 به ترتیب دوزهای 100 و 800 میکروگرم بر کیلوگرم نیفیدیپین و حیوان های گروه های 5 و 6 نیز به ترتیب همین دوزهای وراپامیل را از روز هفتم بعد از تزریق cfa تا پایان مطالعه به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه 7 (گروه حلال)مشابه با گروه های 5 و 6 دی متیل سولفوکساید (dmso) را به روش فوق مصرف کردند و حیوان های گروه 8، ایبوپروفن را به میزان 15 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت خوراکی دریافت کردند. تغییرات ناشی از التهاب مزمن از طریق اندازه گیری قطر زانو، محتوای رنگ آبی ایوانز (e.b) و تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت سینوویال زانو برای مدت 28 روز بعد از تزریق cfa تعیین شد.

یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که در روز هفتم بعد از تزریق cfa، قطر زانو (mm0.2± 13.1) در مقایسه با روز صفر (mm0.08± 9.99) به طور معنی داری افزایش پیداکرده که این افزایش قطر تا پایان روز 28نیز دارای اختلاف معنی دار با روز صفر بود (0.001(p<. هم چنین dmso نتوانست این افزایش قطر ناشی از تزریق cfa را مهار کند، در حالی که دوز زیاد نیفیدپین در روزهای 14، 21 و 28 و دوز اندک آن فقط در روز 28 به طور معنی داری افزایش قطر را کاهش داده است (0.01(p<. دوز اندک وراپامیل در روزهای 14 و 28 دوز زیاد آن فقط در روز 21 اثر مهاری مشابهی اعمال نموده است. ایبوپروفن در همه روزهای مطالعه افزایش قطر را مهار نموده است (0.01p<). محتوای e.b قبل از تزریق cfa به میزان mg tissue 100/ μg 0.14±2.97 بود. که بعد از تزریق به طور معنی داری افزایش یافت به طوری که در روز هفتم به میزان 0.7± 12.37 میکروگرم به ازای 100 میلی گرم بافت رسید (0.001p<). در همه روزهازی مطالعه (14، 21 و 28) هم دوزهای اندک و هم دوزهای زیاد مسددهای کانال کلسیم به طور معنی داری محتوای e.b را کاهش دادند (0.001p<) و اثرات مهاری آن ها بر روی e.b خصوصاً در روز 28 قابل مقایسه با اثر ایبوپروفن بود. هم چنین دوزهای اندک و زیاد نیفدیپین ارتشاح سلولهای التهابی را در روزهای 21 و 28 کاسته در حالی که فقط دوز اندک وراپامیل این ویژگی را از خود نشان داد.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر معرف این هستند که نیفیدیپین و وراپامیل در مهار آرتریتیس تجربی زانو ناشی از تزریق cfa، از طریق کاهش قطر و کاهش محتوای e.b (نشت آلبومین) موثر می باشند.