ارزیابی زیستی کیفیت پروتئین یک نمونه غذای خانگی و مقایسه آن با یک نمونه غذای صنعتی کودک و استاندارد کازئین در موش های صحرایی

زمینه و هدف: ارزیابی کیفیت پروتئین مواد غذایی به دلایل بیولوژیک و اقتصادی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در بین روش های بیولوژیک، قابلیت حقیقی هضم پروتئین (tpd) true protein digestibility قابلیت هضم ظاهری پروتئین (ad) apparent digestibility نسبت خالص پروتئین (npr) net protein ratio نسبت کارایی پروتئین (per) protein efficiency ratio و نسبت کارآیی غذای مورد استفاده (fer) food efficiency ratio به عنوان روش های مناسب برای تعیین کیفیت پروتئین ها پیشنهادشده است. این مطالعه با هدف ارزیابی زیستی کیفیت پروتئین یک نمونه غذای خانگی (ماش و برنج) و مقایسه آن با یک نمونه غذای صنعتی کودک (سرلاک بر پایه گندم) و استاندارد کازئین در موش های صحرایی انجام گرفت.

مواد و روش ها: این تحقیق تجربی روی 64 موش صحرایی نر 21 روزه از نژاد ویستار در گروه های 8 تایی تحت 8 رژیم غذایی، شامل: دو رژیم تست (غذای خانگی و سرلاک)، یک رژیم استاندارد (کازئین+متیونین) و یک رژیم پایه (فاقد پروتئین) برای مطالعه ad, tpd و دو رژیم تست، 1 رژیم استاندارد و 1 رژیم پایه برای مطالعه fer, per, npr انجام گرفت. میزان fer,per, npr, ad, tpd گروه های مورد مطالعه از طریق آنالیز واریانس anova همراه با آزمون توکی (tukey) مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: شاخص tpd 4±92.8، 8±87 و 6.1±81.1، ad 4.3±89.8، 8.9±82.2 و 5.6±76.4، npr 0.4±4.3، 0.9±4.3 و 0.4±4.2، per 0.2± 3، 0.4±2.5 و 0.6±2.7، fer 0.3±4.1، 4.9± و 1.2±4.6 به ترتیب برای پروتئین کازئین + متیونین، سرلاک و غذای خانگی بود. نتایج آزمون آماری آنالیز واریانس tpd و ad بین گروه ها معنی دار بود (0.05(p< ولی از نظر per, nprو fer معنی دار نمی باشد.

نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند که کیفیت پروتئینی غذای خانگی تقریباً برابر سرلاک و استاندارد کازئین است.