اثرات میدان های مغناطیسی ثابت بر ترشح هورمون های تستوسترون، fsh, lh در موش صحرایی نر

زمینه و هدف: گزارش های متعددی وجود دارند که نشان می دهند قرار گرفتن در معرض میدان های الکتریکی و مغناطیسی در فرکانس های 50 و 60 هرتز باعث به خطر افتادن سلامتی می شود. اعمال این میدان ها ممکن است روی دستگاه تولید مثل اثرگذار بوده و برای افرادی که در اطراف آن ها زندگی می کنند مضر باشد. هدف این مطالعه ارزیابی اثرات میدان های مغناطیسی ثابت بر محور تولید مثلی موش صحرایی نر است.

مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 144 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار که از نظر سن و وزن شرایط یکسانی داشتند، انجام شد. مطالعه شامل سه پروتکل می گردید که هر پروتکل شامل چهار دسته 12 تایی (48 سر) موش بود. موش ها پس از سازگاری با شرایط آزمایش به طور تصادفی در معرض میدان های مغناطیسی ثابت با شدت های 0، 6، 12 و 24 میلی تسلا (mt) روزانه 40 دقیقه به مدت 34 روز (گروه 1)، 2 ساعت به مدت 17 روز (گروه 2) و 2 ساعت به مدت 34 روز (گروه 3) قرار گرفتند. همه پروتکل ها روزانه ساعت 9 صبح شروع می شد. بعد از انجام آزمایشات حیوان ها بیهوش و نمونه خون آن هادر لوله های جداگانه جمع آوری می گردید. سپس سرم آن ها جدا شده و تا زمان اندازه گیری هورمون ها در فریزر 20-درجه سانتی گراد نگهداری می شدند. هورمون های تستوسترونو گنادوتروپ ها با استفاده از دستگاه گاما کانتر و به روش ادیو ایمونواسی اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با آزمون آماری anova و تست پشتیبان توکی آنالیز و 0.05p< معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته ها: در پروتکل اول (روزانه 40 دقیقه به مدت 34 روز) اعمال میدان مغناطیسی در گروه 6 میلی تسلا سبب افزایش تستوسترونه نسبت به گروه های دیگر شد (0.01(p<. پروتکل دوم اعمال میدان های مغناطیسی ثابت (روزانه 2 ساعت به مدت 17 روز)، کاهش معنی داری در سطوح تستوسترون و fsh ایجاد کرد (0.05(p<. در پروتکل سوم، اعمال میدان مغناطیسی ثابت (روزانه 2 ساعت به مدت 34 روز) شدت 12میلی تسلا نسبت به 6 میلی تسلا باعث کاهش معنی دار در میزان تستوسترون شد (0.05p<). در ضمن در هیچ یک از پروتکل ها میزان هورمون lh تغییر معنی داری پیدا نکرد.

نتیجه گیری: میدان های مغناطیسی ثابت اختلالاتی در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- گونادی در موش صحرایی نر به وجود می آورند و با افزایش شدت در معرض قرار گرفتن، این اختلال ممکن است در سطح اندام هدف و یا در سطح سیستم عصبی افزایش یابد.