همه گیری شناسی اختلالات روان پزشکی در استان کرمان (سال 1380)

زمینه و هدف: امروزه تا حد زیادی بار اختلالات روانی در کشورهای پیشرفته جهان به وسیله پرسش نامه های غربالگری و مصاحبه های بالینی شناسایی شده، اما مطالعات همه گیری شناسی اختلالات روانی در کشور ما کوتاه و تعداد مطالعات انجام شده کم و محدودمی باشد. هدف پژوهش حاضر، برآورد شیوع اختلالات روان پزشکی در افراد 18 سال و بالاتر مناطق شهری و روستایی استان کرمان بود.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1380و در قالب طرح کشوری بررسی اختلالات روان پزشکی در ایران انجام گردید. در این مطالعه 876 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشهای و سیستماتیک از بین خانواده های موجود استان انتخاب شدند و با استفاده از پرسش نامه اختلالات عاطفی و اسکیزوفرنیا (sads) بر اساس معیارهایز طبقه بندی dsm-iv، مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد شیوع انواع اختلالات روان پزشکی در استان 19.62% می باشد که این شیوع در زنان 25.48% و در مردان 13.5% بود. اختلالات اضطرابی و خلقی به ترتیب با 8.33% و 7.19%، شایع ترین اختلالات روان پزشکی در استان بودند. شیوع اختلالات پسیکوتیک در این مطالعه 0.46%، اختلالات عصبی- شناختی 1.93% و اختلالات تجزیه ای 1.71% بوده است. در گروه اختلالات خلقی، افسردگی اساسی با 5.59% و در گروه اختلالات اضطرابی، وسواس فکری- عملی با 2.85% شیوع بیشتری داشته اند. در این مطالعه 13.93% افراد مورد مطالعه دچار حداقل یک اختلال روان پزشکی بوده اند. شیوع اختلالات روان پزشکی در استان در زنان با 17.67% افراد گروه سنی 66 سال و بیشتر با 29.82% افراد همسر فوت شده با 33.33% افراد ساکن در مناطق روستایی با 16.09% افراد بی سواد با 17.57% و افراد بازنشسته با 29.03% بیش از گروه های دیگر بوده است.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه مسئولیت سیاستگزاران و برنامه ریزان بهداشتی استان کرمان و کشور را در رابطه با تدوین برنامه های عملی و اجرایی بهداشت روان، بیش از پیش روشن می سازد.