تعیین فراوانی و میزان حساسیت آنتی بیوتیکی باکتری های جدا شده از کشت های ادرار، مدفوع و خون ارسالی به آزمایشگاه های دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1383

زمینه و هدف: دانش کافی راجع به فراوانی و حساسیت آنتی بیوتیکی عوامل باکتریال جدا شده از نمونه های بالینی در نقاط مختلف کشور، اطلاعات مهمی را برای انتخاب آنتی بیوتیک مناسب جهت درمان بیماران در اختیار قرار می دهد. متاسفانه اطلاعات کمی در زمینه میزان فراوانی عوامل باکتریال و مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها در نقاط مختلف ایران وجود دارد. لذا این مطالعه با هدف شناسایی میزان فراوانی عوامل اتیولوژیک باکتریال جدا شده از کشت نمونه های خون، مدفوع، ادرار و بررسی نمای حساسیت دارویی آن ها به مدت یک سال در آزمایشگاه های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 8427 نمونه، مورد برسی باکتریولوژیک قرار گرفت. کشت کلیه نمونه ها و تعین هویت باکتری های جدا شده از نمونه ها و حساسیت آنتی بیوگرام آن ها به روش ddm (disk diffusion method) بر مبنای توصیه های کمیته بین المللی استانداردهای آزمایشگاهی بالینی national committee of clinical laboratory standards (nccls) انجام گرفت.

یافته ها: شایع ترین جرم به دست آمده از ادرار، مدفوع و خون به ترتیب اشرشیاکلی (ecoli)، شیگلا (shigella) و استافیلوکوک کواگولاز منفی (coagulase negative staphylococcus) بود. نمونه های ادرار، به سیپروفلوکساسین و سفوتاکسیم حساسیت بیشتری داشتند و سفوتاکسیم بر روی ای کولای موثرتر بود. حساس ترین داروها بر روی نمونه مدفوع سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون، نالیدیکسیک اسید و بر روی شیگلا، سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون، نالیدیسیک اسید و سفالوتین بود. حساس ترین داروها بر روی نمونه خون سیپروفلوکساسین، نووبایوسین، کلرامفنیکل، آمیکاسین و بر روی استافیلوکوک کواگولاز منفی، نووبایوسین بود.

نتیجه گیری: میزان مقاومت باکتری های شایع در نمونه های ادراری، خونی و مدفوعی به داروهای شایع که در درمان این عفونت ها به کار برده می شوند در حال افزایش است. در عفونت های ادراری و اسهال های عفونی موثرترین آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین می باشد.