اثر کافئین بر روی یادگیری و حافظه در موش صحرایی

سابقه و هدف: کافئین یکی از مواد میتل گزاتتینی است که از طریق مهار تجزیه آدنوزین مونوفسفات حلقوی منجر به افزایش کلسیم داخل سلولی در سلول های مختلف می شود. ممکن است از این طریق نقشی در روند تقویت یادگیری و حافظه داشته باشد، بنابراین در مطالعه حاضر این اثر کافئین مورد بررسی قرار گرفته است.

مواد و روش ها: برای انجام آزمایش تعداد 30 سر موش صحرایی با وزن 300-250 گرم به 5 گروه تقسیم شدند، که 4 گروه به عنوان مورد و یک گروه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. سپس به گروه های مورد دوزهای مختلف کافئین (10، 20، 40 و 80میلی گرم در کیلوگرم) در حجم ml/kg3 و به گروه شاهد ml/kg3 سرم فیزیولوژی به صورت داخل صفاقی تزریق شد. 30 دقیقه پس از تزریق با استفاده از روش اجتنابی فعال یک طرفه میزان یادگیری آن ها مورد بررسی قرار گرفت. بعد از گذشت یک هفته حافظه کوتاه مدت و با گذشت 21روز حافظه دراز مدت بررسی شد.

یافته ها: نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که کافئین یک اثر وابسته به دوز بر روی یادگیری و حافظه دارد، به طوری که میانگین درصد یادگیری و حافظه کوتاه مدت در دوزهای 10، 20 و 40 میلی گرم در کیلوگرم نسبت به گروه شاهد افزایش داشته ولی در دوز mg/kg 80 کاهش داشته است افزایش یادگیری تنها در دوز mg/kg 10 تفاوت معنی داری داشت (0.05p<). در مورد حافظه کوتاه مدت دوزهای 10، 20 و 40 میلی گرم در کیلوگرم نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری داشت (0.001p<) و در مورد حافظه درازمدت نسبت درصد فراخوانی حافظه در دوزهای 10، 20 و 40 میلی گرم در کیلوگرم نسبت به گروه شاهد افزایش یافته (0.001p<) اما در دوز mg/kg 80 کاهش نشان داد (0.001p<).

نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش موید این است که کافئین در دوزهای پایین موجب تقویت یادگیری و حافظه شده امادر دوزهای بالاتر این روند را تضعیف می کند.