جداسازی و تعیین سروتایپ های لپتوسپیراهای بومی نواحی مرکز و غرب منطقه جلگه ای استان گیلان

زمینه و هدف: لپتوسپیروز یک بیماری شایع مشترک بین انسان و حیوان در جهان به ویژه در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری بوده و در استان گیلان آندمیک است. آب های سطحی، مخزن طبیعی گونه های ساپروفیت و حیوانات حامل، مخزن گونه های بیماری زا هستند. معمولاً در هر منطقه آندمیک، تعداد اندکی از سرووارها شایع هستند و شناسایی آن ها به شناسایی مخزن و یا مخازن اصلی کمک می کند. این مطالعه به منظور جداسازی و شناسایی سروتایپ های بومی لپتوسپیراهااز آب شالیزارها، کانال و رودخانه های نواحی مرکز و غرب منطقه جلگه ای استان گیلان موارد سالیانه بروز قابل توجهی از لپتوسپیروز انسانی را دارند،انجام شده است.

مواد و روش ها:در این مطالعه توصیفی، در مجموع تعداد 500 نمونه مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری از آب های سطحی شهرستان های منطقه در فاصله زمانی اردیبهشت تا پایان شهریور سال 1386 انجام شد. مقدار 1 میلی لیتر از آب فیلتر شده هر نمونه، در محیط کشت مایع emjh حاوی 5-فلورواورسیل تلقیح شده و در دمای 30 درجه سانتی گراد در انکوباتور قرار داده شد و هر 2 هفته یک بار با میکروسکوپ زمینه تاریک مورد مشاهده قرار گرفت. موارد مثبت با استفاده از 30 نوع آنتی سرم ضد سویه های استاندارد، شناسایی شدند.

یافته ها: تعداد 113 نمونه مثبت و 387 نمونه منفی بودند. هویت گونه ای و زیر گونه ای ایزوله های مشخص شده به ترتیب شامل سروگروپ آندامان و سمارانگا متعلق به گونه ساپروفیت بی فلکسا و سروگروپ ایکتروهموراژی، پومونا، سجروئه، پیروژنز، هارجو،کانیکولا، و گریپوتیفوزا متعلق به گونه های بیماری زای اینتروگانس، کیرشنری و بورگ پترسنی بودند. گونه های بیماری زا در شالیزارهاو گونه های غیر بیماری زا به ترتیب در شالیزار، رودخانه و کانال فراوان تر بودند.

نتیجه گیری: علت بیشتر بودن حضور گونه های بیماری زا در شالیزارها را به رفت و آمد حیوانات به ویژه جوندگان و به توقف طولانی مدت آب در شالیزارها می توان نسبت داد. وجود گونه های غیر بیماری زادر تمام منابع آب های سطحی مطالعه شده طبیعی و مورد انتظار بود. به نظر می رسد که با بالا بردن آگاهی شالی کاران در مورد راه انتقال بیماری و استفاده از وسایل حفاظتی در هنگام تماس با آب مزرعه، بتوان بروز بیماری را کاهش داد.