بررسی فراوانی ناقلین بینی استافیلوکوک آرئوس و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن در بین پرسنل بخش های بالینی بیمارستان علی بن ابیطالب رفسنجان

زمینه و هدف: عفونت های بیمارستانی با عوارض و مرگ و میر بالایی همراه هستند و استافیلوکوک آرئوس از علل عمده آن ها می باشد. در این میان ناقلین استافیلوکوک آرئوساز اهمیت به سزایی برخوردارند. طبق بررسی های انجام شده، پرسنل پزشکی همواره به عنوان منبع مهم عفونت های بیمارستانی مطرح بوده اند. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی ناقلین بینی استافیلوکوک آرئوس و مقاومت آنتی بیوتیکی آن در بین پرسنل بخش های بالینی بیمارستان علی بن ابیطالب رفسنجان بوده است.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی پرسنل بخش های بالینی بیمارستان علی بن ابیطالب رفسنجان انجام شد. افراد مورد مطالعه 220 نفر در طیف سنی 22 تا 58 سال بودند. با استفاده از سواپ استریل، نمونه از عمق وستیبول قدامی بینی تهیه و کشت داده شد. جهت تشخیص استافیلوکوک آرئوس کاتالاز، کواگولاز و dnase و جهت آنتی بیوگرام، از دیسک های پنی سیلین، سفیکسیم، وانکومایسین، اگزاسیلین، آریترومایسین، کلیندامایسین، سفازولین نیتروفورانتوئین، کوتریموکسازل، سیپروفلوکساسین، سفالوتین، داکسی سیکلین و متی سیلین استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون های آماری t و مجذور کای انجام گرفت و مقدار p کمتر از 0.05 به عنوان سطح معنی داری آزمون در نظر گرفته شد.

یافته ها: از بین 220 پرسنل، 44 نفر (20%) ناقل بینی استافیلوکوک آرئوس بودند. مقاومت دارویی در افراد ناقل بینی نسبت به پنی سیلین (100%)، سفیکسیم (100%)، متی سیلین (97.7%) اگزاسیلین (77.3%) اریترومایسین(11.4%)، داکسی سیکلین (9.1%)، سفالوتین (6.9%)، سیپروفلوکساسین (6.8%)، کوتریموکسازل (4.5%) کلیندامایسین (2.3%)، سفازولین (2.3%) و مشاهده شد نسبت به نیتروفورانتوئینو وانکومایسین (حساس) بود.

نتیجه گیری: با توجه به آمار چشمگیر ناقلین بینی استافیلوکوک آرئوس در پرسنل بیمارستان به خصوص موارد بالای مقاوم به متی سیلین، اگزاسیلین و پنی سیلین، جهت پیشگیری از عفونت های بیمارستانی در درجه اول شناسایی افراد حامل این میکرب در تمامی پرسنل بیمارستان و در قدم بعدی درمان آن ها پیشنهاد می شود.