بررسی اثرگاباپنتین در افزایش اثر ضد دردی مرفین در آزمون زمان تاخیری پس کشیدن دم (tail flick) در موش های صحرایی نر

زمینه و هدف: اوپپوییدها به عنوان داروها انتخابی در درمان درد حاد، دارای عوارض جانبی زیادی می باشند. استفاده از داروهای دیگر همراه با دوزهای کمتر اپیوییدها موجب کاهش عوارض جانبی، تحمل و وابستگی به این داروها می گردد. لذا در مطالعه حاضر اثر تجویز همزمان گاباپنتین و مرفین در یک مدل درد حاد بررسی شده است.

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 36 سر موش صحرایی نر در 6 گروه 6 تایی مورد بررسی قرار گرفتند. اثر ضد دردی گاباپنتین (30 یا 90میلی گرم بر کیلوگرم، زیر جلدی) و مرفین (0.5، 1 و 3 میلی گرم بر کیلوگرم، زیر جلدی) به تنهایی یا در ترکیب دو دارو به وسیله آزمون tail-flick (زمان تاخیری پس کشیدن دم) در موش های صحرایی نر بالغ سالم هر 15 دقیقه تا 105 دقیقه اندازه گیری شد. گروه کنترل نرمال سالین دریافت کردند. سطح زیر منحنی (area under vurve)auc پس از تزریق درهر گروه به عنوان معیار اثر ضد دردی محاسبه شد.

یافته ها: گاباپنتین با دوز 90 میلی گرم بر کیلوگرم و مرفین در دوزهای 1و 3 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن اثر ضد دردی معنی داری را در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند (0.05(p<. سطح زیر منحنی پس از تزریق 0.5 میلی گرم بر کیلوگرم مرفین و 30 میلی گرم بر کیلوگرم گاباپنتین در مقایسه با موش های کنترل اختلاف معنی داری نداشته و به عنوان دوزهای زیر ضد درصدی محسوب شد. اما تجویز همزمان دو دوز زیر ضد دردی گاباپنتین (30 میلی گرم بر کیلوگرم)و مرفین (0.5میلی گرم بر کیلوگرم) موجب افزایش معنی دار شاخص اثر ضد دردی سطح زیر منحنی auc در مقایسه با مرفین (0.5 میلی گرم بر کیلوگرم) گردید (0.001 (p<. تجویز هم زمان هر دو دوزگاباپنتین (30 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم) با دوزهای ضد دردی 1 میلی گرم بر کیلوگرم (0.005p<) و 3 میلی گرم بر کیلوگرم مرفین نیز موجب افزایش معنی دار شاخص اثر ضد دردی auc نسبت به مرفین تنها شد (0.05p<).

نتیجه گیری: سطح زیر منحنی پس از تزریق گاباپنتین اثر ضد دردی مرفین را چه در مقادیر زیر ضد دردی و چه در مقادیر ضددردی در مدل درد حاد به صورت وابسته به دوز افزایش داد.