نقش کانال های پتاسیمی حساس به atp و گیرنده های اوپیوییدی بر اثرات ضد دردی سایمتیدین در موش سوری

سابقه و هدف: مطالعات اخیر نشان داده اند که سایمتیدین موجب عمل ضد دردی به دنبال تزریق داخل بطن مغزی در موش صحرایی می شود و نیز عمل ضد التهابی دارد اما مکانیسم عمل آن روشن نست. هدف این مطالعه بررسی اثر ضد دردی سایمتیدین به دنبال تزریق داخل صفاقی و تعیین نقش کانال های پتاسیمی حساس به atp و گیرنده اوپیوییدی در ایجاد این اثر می باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه از 170 سر موش سوری نر با وزن 30-25 گرم و از مدل tail flick به عنوان مدل سنجش درد حاد استفاده گردید. در این تجربه فعالیت ضد دردی سایمیتدین (50 میلی گرم در کیلوگرم) و نقش گیرنده اوپیوییدی به وسیله نالوکسان(2 میلی گرم در کیلوگرم) مورد مطالعه قرار گرفت. هم چنین نقش بازکننده و مسدود کننده کانال پتاسیم به وسیله مینوکسیدیل (2میلی گرم در کیلوگرم) و گلی بنکلامید (5 میلی گرم در کیلوگرم) در فعالیت ضد دردی سایمتیدین بررسی گردید. اثر سایمتیدین بر فعالیت ضددردی مرفین (5 میلی گرم در کیلوگرم) نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. تزریق داروها به صورت داخل صفاقی بوده به جز نالوکسان که زیر جلدی است.

یافته ها: سایمتیدین به صورت داخل صفاقی اثر ضد دردی داشت (0.05(p<. نالوکسان (با میانگین 3.41) و گلی بنکلامید (با میانگین 4.22) واحد هر کدام به تنهایی موجب کاهش آستانه درد (مدت زمان تاخیر در کشیدن دم) در موش ها گردید (0.000(p= اما تاثیری بر ضد دردی سایمتیدین نداشتند (به ترتیب با میانگین 8.02 و 6.84). مینوکسیدیل به تنهایی موجب افزایش آستانه درد گردید (با میانگین 6.34) (0.003(p= اما تاثیری بر اثر ضد دردی سایمتیدین نداشت (با میانگین 8.14). هم چنین سایمتیدین به طور معنی داری اثر ضد دردی مرفین را افزایش داد (با میانگین 11.94)(0.0001(p=.

نتیجه گیری: سایمتیدین به صورت تزریق محیطی نیز اثر ضد دردی دارد که احتمالاً این اثر از طریق گیرنده اوپیوییدی و کانال پتاسیمی حساس به atp اعمال نمی شود.