بررسی شاخص dmft و وقوع پوسیدگی دو طرفه در دانش آموزان 12 ساله شهر رفسنجان در سال 1386

مقدمه و هدف: پوسیدگی دندان شایع ترین بیماری مزمن دوران کودکی است و شاخص dmft مهم ترین معیار کمی برای سنجش سلامت دندان است. هدف از این مطالعه توصیف شیوع پوسیدگی دندان پوسیدگی دندانو وقوع دو طرفه آن در دانش آموزان 12 ساله شهر رفسنجان در سال 1386 بود.

مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 353 دانش آموز (173 دختر و 180 پسر) به صورت تصادفی از مدارس دولتی و خصوصی انتخاب شدند. معاینه بالینی جهت تشخیص پوسیدگی بر اساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی انجام شد. معاینه افراد در کلاس درس و در زیر نور چراغ قوه و با استفاده از سوندو آینه دندان پزشکی صورت گرفت. داده ها پس از مصاحبه و معاینه بالینی توسط یک دندان پزشک جمع آوری و با استفاده از آزمون آماری t-test تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: میانگین dmft 2± 2.46 (پسران 2.78 و دختران 2.13) به دست آمد. اجزاء m, d و f این شاخص به ترتیب 75.7، 6.7 و 17.6% بودند. تفاوت بین شاخص dmft و اجزاء f,m آن با جنسیت معنی دار بود ولی در جزء d معنی دار نبود. نسبت دانش آموزان caries free (cf) 20.7% (پسران 16.7و دختران 24.9%) به دست آمد و بین دانش آموزان cf با جنسیت تفاوت معنی داری وجود نداشت، اما بیش ترین وقوع پوسیدگی دو طرفه در دندان مولر اول و دوم فک بالا و کم ترین آن مربوط به دندان پرمولر فک بالا و پرمولر اول پائین بود.

نتیجه گیری: شیوع پوسیدگی دندان در دانش آموزان 12ساله شهر رفسنجان بیشتر از استانداردهای جهانی سازمان بهداشت جهانی در سال 2010 است. بنابراین بهبود خدمات دندان پزشکی موجود و انجام برنامه پیشگیری برای دانش آموزان در آینده ضروری به نظر می رسد.