تاثیر افزودن کتامین به داروی القای بی هوشی بر پاسخ قلبی عروقی به لوله گذاری تراشه

زمینه و هدف: القاء بیهوشی و لوله گذاری تراشه باعث ایجاد تغییرات قلبی- عروقی می گردد. تاکنون چندین روش برای کنترل این تغییرات پیشنهاد شده است. این مطالعه جهت بررسی پایداری همودینامیکی در طی القاء بیهوشی و لوله گذاری تراشه پس از افزودن کتامین به داروهای القاء بیهوشی انجام شد.

مواد و روش ها: 60 بیمار بزرگسال در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده به سه گروه مساوی تقسیم شدند: گروه اول تیوپنتال (4 میلی گرم بر کیلوگرم) + فنتانیل (3 میکروگرم بر کیلوگرم)، گروه دوم، تیوپنتال (4 میلی گرم بر کیلوگرم) + کتامین (0.1 میلی گرم بر کیلوگرم) به طور وریدی جهت القاء بیهوشی دریافت کردند. پاسخ همودینامیکی با ارزیابی تغییرات فشار خون و ضربان قلب بلافاصله قبل از لارنگوسکوپی و 1،3، 5و10 دقیقه بعد از آن ثبت شد.

یافته ها: تغییرات فشار خون و ضربان قلب در طی القاء بیهوشی در گروه تیوپنتال- کتامین بیشتر از گروه تیوپنتال- فنتانیل و تیوپنتال- فنتانیل- کتامین بود (0.009(p=. پس از لارنگوسکوپی فشار خون در گروه تیوپنتال- کتامین و تیوپنتال- فنتانیل نسبت به گروه تیوپنتال- فنتانیل- کتامین به طور معنی داری (0.027(p= بیشتر بود (گروه تیوپنتال کتامین < گروه تیوپنتال- فنتانیل< گروه تیوپنتال- فنتانیل- کتامین). ضربان قلب پس از لارنگوسکوپی در گروه تیوپنتال- کتامین در مقایسه با گروه تیوپنتال- فنتانیل و تیوپنتال- فنتانیل- کتامین به طور معنی داری بالاتر (0.013(p= بود (گروه تیوپنتال کتامین < گروه تیوپنتال- فنتانیل< گروه تیوپنتال- فنتانیل- کتامین). در گروه تیوپنتال- فنتانیل- کتامین بعد از لارنگوسکوپی نسبت به قبل از لوله گذاری فشار خون و ضربان قلب بدون تغییر ماند.

نتیجه گیری: تیوپنتال اضافه شده به فنتانیل و کتامین باعث کاهش بیشتری در ناپایداری همودینامیکی حین القاء بیهوشی و لوله گذاری تراشه نسبت به تیوپنتال اضافه شده به فنتانیل یا کتامین شد.