ارزیابی روش های الکتروایمونواسی و 100-cliniteck برای تشخیص میکرو آلبومینوری

زمینه و هدف: تشخیص میکروآلبومینوری یک روش مهم برای پی بردن و ارزیابی عوارض دیررس در بیماران دیابتی می باشد. روش مطمئن برای سنجش آلبومین ادرار، در این خصوص حائز اهمیت می باشد. در این، مطالعه یک نوع الکتروایمونواسی (eia) برای سنجش آلبومین در ادرار، راه اندازی و ارزیابی شد. علاوه بر این، قابلیت های دستگاه 100-cliniteck در تشخیص میکروآلبومینوری نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.

مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع ارزیابی آزمون تشخیصی می باشد، ابتدا با ایمن نمودن خرگوش، آنتی بادی آلبومین انسانی تهیه و با استفاده از آن روش eia برای سنجش آلبومین ادرار راه اندازی شد. در 61 نمونه ادرار نسبت آلبومین به کرآتینین، به عنوان شاخصی از میزان دفع آلبومین از طریق ادرار، محاسبه گردید. در نهایت ارزش تشخیصی eia و 100-cliniteck برای تشخیص میکروآلبومینوری مورد ارزیابی قرار گرفت. از روش الیزا به عنوان مرجع برای تعیین آلبومین ادرار و پی بردن به میکروآلبومینوری استفاده شد.

یافته ها: حد تشخیص روش eia برای سنجش آلبومین 2 میلی گرم بر لیتر و محدوده آنالیز آن بین 2 تا 200 میلی گرم بر لیتر بود. ضریب تغییرات (cv) روش در یک مرحله و در غلظت های مختلف بین 3.34 تا5.57% و ضریب همبستگی نتایج آن با روش مرجع (r) معادل 0.996 به دست آمد. حساسیت و ویژگی روش eia برای تشخیص میکروآلبومینوری به ترتیب 95% و 83% بود. حساسیت و ویژگی دستگاه 100-cliniteck برای تشخیص میکروآلبومینوری به ترتیب 67% و 94% به دست آمد.

نتیجه گیری: روش eia برای سنجش آلبومین در ادرار و تشخیص میکروآلبومینوری دقت و حساسیت بالایی دارد، ولی وقت گیر بوده و برای تست های انفرادی مناسب نیست. دستگاه 100-cliniteck برای تشخیص میکروآلبومینوری اختصاصی و سریع می باشد. این روش برای تست های انفرادی مناسب است، ولی نتایج منفی آن معتبر نمی باشد. پیشنهاد می شود که دقت بیشتری در استفاده از این دستگاه صورت گرفته و نتایج منفی آن با روش های حساس تر بررسی شوند.