تغییرات شاخص توده بدن در مبتلایان به سندرم ترنر قبل و بعد از درمان با هورمون رشد

سابقه و هدف: سندرم ترنر از شایع ترین ناهنجاری های کروموزومی در دختران محسوب می شود. دختران مبتلا به سندرم ترنر یا یک کروموزموم x ندارند ویا ساختمان آن غیرطبیعی است که این مسئله سبب بروز کوتاهی قد، نارسایی تخمدان ها و ناهنجاری های قلبی-عروقی و کلیوی می شود. هم چنین مبتلایان به سندرم ترنر در معرض بروز چاقی هستند. هدف از انجام این مطالعه تعیین شاخص توده بدن (bmi) در مبتلایان به سندرم ترنر و هم چنین تغییرات آن بدنبال مصرف هورمون رشد بوده است.

مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر، شاخص توده بدن بر حسب کیلوگرم بر مترمربع در ابتدای تشخیص سندرم ترنر در 43 دختر محاسبه گردید. 9 بیمار به علت سن بالادر هنگام تشخیص درمان نشدند، 13 بیمار دیگر دوره درمان راکامل نکردند و 21 بیمار تحت درمان با هورمون رشد انسانی به صورت تزریق زیر جلدی و به میزان iu kg 0.11 در روز قرار گرفتند. درمان برای مدت 6 ماه ادامه پیدا کرد.

یافته ها: متوسط سن تشخیص بیماران در این مطالعه 12.47 سال و قد وزن مبتلایان نسبت به مقادیر استاندارد پایین تر بود. متوسط شاخص توده بدن در ابتدای تشخیص 3.69±18.78 و در گروهی که درمان شده بودند بعد از شش ماه 2.045±18.56 بود؛ در حالی که قد مبتلایان در ابتدای مطالعه پایین تر از مقادیر استاندارد بود که با درمان از متوسط 14±119 سانتی متر به 15±123سانتی متر رسید.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که درمان با هورمون رشد برای کوتاهی قد مبتلایان به سندرم ترنر سبب تغییر در شاخص توده بدن نمی شود.