زمینه و هدف: صدمات ناشی از حوادث از مهم ترین علت های مرگ و میر و معلولیت در جوامع انسانی هستند. در این میان حوادث ناشی از حوادث ساختمانی در مراجعین به اداره کار و امور اجتماعی شهر رفسنجان بپردازد.
مواد و روش ها: تمامی مصدومین شاغل در فعالیت ساختمان سازی که طی سال های 1381-1379 فهرست آن ها در اداره کار و امور اجتماعی شهر ثبت شده بودند بررسی شدند. اطلاعات با مراجعه به پرونده های موجود در مرکز فوق الذکر، افراد حادثه دیده و اطرافیان آن ها وارد یک چک لیست گردیده است. اطلاعات شامل سن، جنس، سطح سواد، وضعیت تاهل، وضعیت بیمه، نوع فعالیت، سابقه کار، علت حادثه، عضو آسیب دیده و نتیجه حادثه بوده است. از روش های آماری پارامتریک (آزمون نسبت ها، t-test،آزمون همبستگی) و غیر پارامتریک (Fisher-Exact, Chi-Square) برای بررسی اختلافات بین گروه ها استفاده شده است.
یافته ها: میانگین سنی مصدومین (70 نفر)، 11.1± 35.8 (حداقل=11 و حداکثر=55) سال بود. (98.6%، 69 نفر) آسیب دیدگان مرد و بیش از چهار پنجم آن ها (83%، 58 نفر) متاهل بوده اند. علت (36%، 25 نفر) حوادث بی احتیاطی و (30%، 21 نفر) به علت عدم استفاده از وسایل ایمنی گزارش شده بود. (23%، 16 نفر) افراد آسیب دیده در بخش جوشکاری ساختمان مشغول بوده و کم ترین تعداد حادثه دیدگان در قسمت برقکاری ساختمان (7.9%،5نفر) فعالیت داشته اند. مصدومین اکثراً سابقه کار کمتر از 5 سال (45%، 31 نفر) داشته اند. حدود (18%، 12 نفر) از مصدومین فوت شده بودند و (30%، 21 نفر) حوادث منجر به معلولیت دایمی فرد شده بود.
نتیجه گیری: به نظر می رسد آموزش های مربوط به ایمنی و رعایت اصول مربوطه در حین انجام کار به ویژه برای افرادی که سابقه کار کمی دارند به پیشگیری از بروز حوادث کمک خواهند نمود. اگر چه در دسترس بودن و التزام به استفاده از وسایل حفاظت فردی از اهمیت بالایی برخوردار است.