بررسی مقایسه بین تمرینات کششی دینامیک با و بدون فیدبک حسی- شنوایی و تمرینات کششی استاتیک بر انعطاف پذیری عضلات همسترینگ دختران دانشجوی 25-18 سال

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای مشکلات اسکلتی عضلانی به صورت عدم هماهنگی عضلانی به خصوص در جامعه شهری که منجر به بروز اختلالاتی در ستون فقرات، اندام تحتانی و سیکل راه رفتن می شود، لزوم استفاده از مناسب ترین روش ها جهت کشش عضلات کوتاه شد، امری ضروری در برنامه تمرین درمانی است. وجود اثرات انکارناپذیر بیوفیدبک در تمرین درمانی باعث شد تا در این تحقیق به صورت ابتکاری از فیدبک در تمرینات کششی استفاده شود. در این تحقیق سه نوع کشش استاتیک، دینامیک با و بدون فیدبک حسی- شنوایی در عضلات همسرتینگ دختران دانشجوی خوابگاه فاطمه الزهرا دانشگاه شهید بهشتی مورد بررسی قرار گرفته است.

مواد و روش ها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی یک سو کور تصادفی متوالی، بر روی 45 نفر از دانشجویان دختر 25-18 ساله انجام گرفت. کلیه افراد مورد مطالعه با رضایت کامل به شرط دارا بودن سلامت عمومی با پر کردن پرسش نامه وارد این مطالعه شده و به صورت تصادفی در سه گروه تقسیم بندی شدند. گروه اول کشش استاتیک، گروه دوم کشش دینامیک بدون فیدبک وگروه سوم کشش دینامیک با فیدبک حسی- شنوایی را به مدت 4 هفته هر روز به جز پنج شنبه و جمعه دریافت کردند. در این تحقیق اندازه گیری میزان انعطاف پذیری عضلات همسترینگ توسط بررسی دامنه حرکتی به دو صورت مستقیم (توسط گونیامتری) و غیرمستقیم (توسط تست خمش به جلو) قبل و بعد از مداخله انجام گرفت.

یافته ها: بر اساس آنالیز آماری در هر سه روش درمانی کشش استاتیک، کشش دینامیک بدون فیدبک و کشش دینامیک با فیدبک حسی- شنوایی، میزان انعطاف پذیری بعد از درمان در عضلات همسترینگ نسبت به قبل از درمان افزایش یافته بود ولیکن هیچ یک از سه روش، از نظر میزان تاثیر نسبت به یکدیگر مزیتی نداشته و اختلاف معنی داری بین آن ها وجود نداشت.

نتیجه گیری: با توجه به یکسان بودن نسبی نتیجه اثر هر سه تمرین کششی، به نظر می رسد که استفاده همزمان فیدبک در تمرینات کششی می تواند باعث ترغیب هر چه بیشتر بیمارانبه انجام تمرینات شود.