اثر پیش خوراند عضلات قدامی ساق پا بر روی عضلات چهار سر رانی در طی فاز استانس راه رفتن

زمینه و هدف: ارتباط عصبی تحریکی بین عضلات قدامی ساق پا و نورون های حرکتی عضلات چهار سر رانی گزارش شده است. عنوان شده است که نورون های واسطه در این مسیر رفلکسی سیگنال های فوقانی مغزی را به نورون های حرکتی عضلات چهار سر رانی رله می کنند. این موضوع می تواند دلالت بر نقش مهم این مسیر عصبی در کنترل حرکتی زانو در فعالیت هایی هم چون راهرفتن داشته باشد. به این دلیل الگوی تغییرات این رفلکس تاخیر کوتاه را در افراد سالم در حین راه رفتن به منظور بررسی نقش آن در کنترل حرکتی عضلان چهار سر رانی مورد بررسی قرار داده ایم.

مواد و روش ها: رفلکس مورد نظر در 12 فرد به وسیله تحریک اعمال شده به عصب پرونئال مشترک در نقاط مختلف چرخه راه رفتن در حین راه رفتن بر روی تردمیل برانگیخته شد. بزرگی رفلکس و شدت انقباض عضلات و استوس داخلی، راست رانی و درشت نی قدامی از الکترومیوگرافی سطحی ثبت شده محاسبه و به صورت درصد انقباض ارادی حداکثر در عضلات مربوطه نرمالیزه گردید.

یافته ها: رفلکس فوق ارتباط مستقیم و قوی را با شدت انقباض عضلات چهار سر به خصوص در ابتدای فاز استانس از خود نشان داد. این ارتباط در طی مرحله انتقال از فاز استانس به سویینگ ضعیف بود، جایی که عضله راست رانی پیک دوم و کوچکی از فعالیت را بدون و جود هیچ رفلکسی نشان می داد. پیک فعالیت درشت نی قدامی به طور متوسط ms69 مقدم بر عضله چهار سر بود.

نتیجه گیری: تقدم فعالیت درشت نی قدامی و حضور قوی رفلکس مورد نظر در طی مراحل ابتدایی فاز استانس می تواند دلالت بر اثر پیش خوراند آوران های حسی عضلات دورسی فلکسور به عضله چهار سر ران باشد. تحریک و فعال سازی این ارتباط عصبی می تواند در بهبود کنترل حرکتی عضلات چهار سر رانی به عنوان عضلات ضد جاذبه در بیمارانی که دچار اختلال راه رفتن می باشند کاربرد درمانی داشته باشد.