ارزیابی استفاده از حداقل دوز زمانی کاربامازپین و والپرات سدیم در کنترل حملات صرع

سابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده اند که پزشکان برای کنترل حملات صرعی از دوز بالای داروهای کاربامازپین و والپرات استفاده می کنند و این در حالی است که عوارض مختلف گوارشی، خونی، روانی، قلی و غیره به همراه دارد. هدف این مطالعه تعیین حداقل دوز درمانی این داروها (در حالی که سطح خونی مطلوب ایجاد شود) بوده است.

مواد و روش ها: این مطالعه به صورت نیمه تجربی در طول مدت زمان یک سال بر روی 56 نفر از مبتلایان به صرع انجام پذیرفت، ابتدا اطلاعات دموگرافیک بیماران از قبیل سن، جنس، وزن و طول مدت درمان ثبت گردید و سپس دستورات دارویی بر اساس دوزهای مشخص اجرا شد (دوز کاربامازپین و والپرات برای بزرگسالان سن بالاتر از 12 سال به ترتیب 11-9 و 12-9 و کودکان در کمتر از 12 سال 14-12 و 15-12 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بود) و ضمن ارزیابی بیماران طی مراجعات مکرر، به طور ماهیانه سطح خونی داروها با کمک تکنیک گاز کروماتوگرافی سنجش گردید.

یافته ها: نتایج نشان داد که کاربامازپین و والپرات با دوزهای اشاره شده توانسته به ترتیب برای گروه سنی کمتر از 12 سال سطح خونی 7.4 و 74.7 و برای افراد بالاتر از 12 سال به ترتیب سطح خونی 8.2 و 66.8 میکروگرم در میلی لیتر ایجاد کند. ضمناً در طول دوره کنترل هیچ یک از بیماران دچار حمله تشنجی نشدند.

نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که در مقایسه با دوز پیشنهادی در کتاب ها، با دوز دارویی بسیار پایین تری می توان به سطح خونی مناسب برای کنترل حملات صرعی دست یافت.