اهمیت لامسه به هنگام ارتباط با بیمار از دیدگاه پیامبر اعظم (ص)

زمینه و هدف: عن النبی (ص) "من تمام عیادت المریض ان یضع احدکم یده علی وجهه اوعلی یده فیساله کیف هو؟" روایت فوق که توسط حضرت علی (ع) و امام صادق (ع) هم نقل قول شده، سفارش می کند که برای آرامش بیشتر بیمار در هنگام عیادت، بهتر است فرد عبادت کننده دست خود را بر روی دست و پیشانی بیمار گذاشته و از احوال او جویا شود. این مقاله در راستای اهمیت سفارش فوق و کاربرد آن در طب نوین تدوین گردیده است.

مواد و روش ها: این پژوهش مروری بوده که پژوهش گران با جستجو در منابع کتابخانه ای و نیز مراجعه به بانک های اطلاعاتی داخلی و خارجی از طریق اینترنت، سعی نموده اند اطلاعات لازم را در خصوص اهمیت و فواید کاربرد لمس، و تاثیر آن بر بهبودی بیماران با تاکید بر پژوهش های انجام شده، جمع آوری نمایند.

یافته ها: چند مطالعه کارآزمایی بالینی در بیماران بخش های ویژه نشان داد که واکنش های رفتاری قابل مشاهده (حرکات صورت، تماس چشم، حرکات بدن و تمایل بیمار به صحبت و ارتباط) و هم چنین کاهش ضربان قلب، کاهش فشار خون دیاستولیک، ترس و اضطراب در گروه تجربی (که ارتباط کلامی همراه با لمس را روزانه تجربه می کردند) با درصد بیشتری نسبت به گروه شاهد (که فقط ارتباط کلامی دریافت می کردند)، رویت گردید. نتایج پژوهش های متعدد بر روی افراد کهنسال، حاکی از افزایش احساس آرامش و خوب بودن، رضایت از خود، و اعتماد به نفس در آن ها بوده حتی تماس بدنی و دست در دست گذاشتن افراد مشرف به مرگ هم یک روش سازنده گزارش گردید.

نتیجه گیری: با عنایت به محتوی این مقاله به نظر می رسد اگر فرآیند لمس از روی حس نوع دوستی و صداقت، و بر اساس درک بیمار از لمس و در زمان مناسب و مقتضی انجام گیرد، نقش سازنده ای در فعال سازی و تقویت بنیه جسمی روانی بیماران، خواهد داشت.